σκελετός

From σκέλλω (skéllō, “to dry up, parch”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

σκελετός • (skeletós) m (feminine σκελετή, neuter σκελετόν); first/second declension

1. dried up, withered

σκελετός • (skeletós) m (genitive σκελετοῦ); second declension

1. dried body, mummy

   Synonym: τᾰ́ρῑχος (tárīkhos)

2. (anatomy) skeleton

• → Catalan: esquelet
• → German: Skelett
• → Greek: σκελετός (skeletós) (learned)
• → Latin: sceletus

• “σκελετός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σκελετός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σκελετός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Learned borrowing from Koine Greek σκελετός (skeletós, “skeleton”), ancient sense: "dried up, drie up body, withered",[1] from σκελε- (skele-) (found at σκέλλω (skéllō, “dry, dry up, make dry, parch”), from Proto-Indo-European *(s)kelh₁- (“to parch, wither”)) + -ετός (-etós).[2] Compare Greek σκληρός (sklirós, “hard”).

• IPA^(key): /sce.leˈtos/
• Hyphenation: σκε‧λε‧τός

σκελετός • (skeletós) m (plural σκελετοί)

1. (anatomy) skeleton
2. (figurative) frame of any structure

   ο σκελετός του κτιρίου ― o skeletós tou ktiríou ― the frame of the building

   ο σκελετός των γυαλιών ― o skeletós ton gyalión ― the frame of the glasses/spectacles

• and see: σκληρός (sklirós, “hard”)

Not related to σκέλος m (skélos, “leg”), σκελέα f (skeléa) or περισκελίδα f (periskelída).

• support with skeleton & myoskeletal system (in Greek) - Official school textbook for Gymnasium, grade 1 (students 13, 14 years old), as in 2024.