επαρκής

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐπαρκής (eparkḗs), from Ancient Greek ἐπαρκέω (eparkéō), from ἐπ' (ep', “on, onto”) +‎ ἀρκέω (arkéō, “to be enough”).

Pronunciation

IPA^(key): /epaɾˈcis/
Hyphenation: ε‧παρ‧κής
Homophone: επαρκείς (eparkeís)

Adjective

επαρκής • (eparkís) m (feminine επαρκής, neuter επαρκές)

sufficient, adequate, enough (as much as meets requirements)
Δεν έχω επαρκείς γνώσεις να διδάξω σ’ αυτό το θέμα.
Den écho eparkeís gnóseis na didáxo s’ aftó to théma.
I don't have enough knowledge to teach this subject.
competent, able, fit (as good as necessary)
Ο τάδε είναι επαρκής ως δάσκαλος.
O táde eínai eparkís os dáskalos.
So-and-so is competent as a teacher.

Declension

Declension of επαρκής

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επαρκής •	επαρκής •	επαρκές •	επαρκείς •	επαρκείς •	επαρκή •
genitive	επαρκούς •	επαρκούς •	επαρκούς •	επαρκών •	επαρκών •	επαρκών •
accusative	επαρκή •	επαρκή •	επαρκές •	επαρκείς •	επαρκείς •	επαρκή •
vocative	επαρκή • / επαρκής •	επαρκής •	επαρκές •	επαρκείς •	επαρκείς •	επαρκή •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επαρκής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επαρκής, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επαρκέστερος •	επαρκέστερη •	επαρκέστερο •	επαρκέστεροι •	επαρκέστερες •	επαρκέστερα •
genitive	επαρκέστερου •	επαρκέστερης •	επαρκέστερου •	επαρκέστερων •	επαρκέστερων •	επαρκέστερων •
accusative	επαρκέστερο •	επαρκέστερη •	επαρκέστερο •	επαρκέστερους •	επαρκέστερες •	επαρκέστερα •
vocative	επαρκέστερε •	επαρκέστερη •	επαρκέστερο •	επαρκέστεροι •	επαρκέστερες •	επαρκέστερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο επαρκέστερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
Absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	επαρκέστατος •	επαρκέστατη •	επαρκέστατο •	επαρκέστατοι •	επαρκέστατες •	επαρκέστατα •
genitive	επαρκέστατου •	επαρκέστατης •	επαρκέστατου •	επαρκέστατων •	επαρκέστατων •	επαρκέστατων •
accusative	επαρκέστατο •	επαρκέστατη •	επαρκέστατο •	επαρκέστατους •	επαρκέστατες •	επαρκέστατα •
vocative	επαρκέστατε •	επαρκέστατη •	επαρκέστατο •	επαρκέστατοι •	επαρκέστατες •	επαρκέστατα •

Synonyms

(enough, sufficient): αρκετός (arketós), κάμποσος (kámposos), μπόλικος (bólikos)
(competent, able): ικανός (ikanós), αρμόδιος (armódios)

Antonyms

(antonym(s) of “enough, sufficient”): ανεπαρκής (aneparkís, “insufficient”), λιγοστός (ligostós, “little, meager”)
(antonym(s) of “competent, able”): ανίκανος (aníkanos, “incompetent, unfit, unable”), αναρμόδιος (anarmódios, “incompetent, unfit”)

Related terms

επαρκώ (eparkó, “to be sufficient”)
επαρκώς (eparkós, “sufficiently”)
επάρκεια f (epárkeia, “sufficiency, competence”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.