Zdzisław Czeszejko-Sochacki

Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1927 Rokitno
Data i miejsce śmierci	24 maja 2002 Warszawa
Prezes Naczelnej Rady Adwokackiej
Okres	od 1972 do 1981
Poprzednik	Stanisław Godlewski
Następca	Kazimierz Buchała
Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres	od 23 marca 1980 do 31 sierpnia 1985
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Ambasador PRL/RP w Szwajcarii
Okres	od 1986 do 1991
Poprzednik	Marian Dmochowski
Następca	Marek Łatyński
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres	od 1 grudnia 1993 do 1 grudnia 2001
Odznaczenia

Zdzisław Czeszejko-Sochacki (ur. 10 kwietnia 1927 w Rokitnie na Wołyniu, zm. 24 maja 2002 w Warszawie) – profesor zwyczajny dr hab. nauk prawnych, specjalista w dziedzinie prawa konstytucyjnego, adwokat (1953–1993), radca prawny (1951–1969), prezes Naczelnej Rady Adwokackiej (1972–1981) poseł na Sejm PRL VIII kadencji, ambasador RP/PRL w Szwajcarii (1986–1991), sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1993–2001).

Życiorys

Grób prof. Zdzisława Czeszejko-Sochackiego na Cmentarzu Komunalnym Południowym

Syn Wiktora i Heleny z domu Pławskiej, urodził się 10 kwietnia 1927 w Rokitnie na Wołyniu. Tam rozpoczął edukację, zaś maturę zdał w 1947 w Opolu^[1]. Studiował następnie prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu studiów w 1951 odbywał aplikację sądową w Opolu. W 1953 zdał egzamin adwokacki i rozpoczął praktykę adwokacką. Od 1951 do 1969 także radca prawny.

Stopień naukowy doktora nauk prawnych uzyskał w 1974, a doktora habilitowanego w 1988. Profesor zwyczajny od 1998. Prowadził pracę naukową i dydaktyczną na Uniwersytecie Opolskim, Prywatnej Wyższej Szkole Businessu i Administracji w Warszawie, a także od 1996 do końca życia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku (Zakład Prawa Konstytucyjnego).

Pełnił kolejno funkcje sekretarza, wicedziekana i dziekana Rady Adwokackiej w Opolu w latach 1953–1967. Od 1967 do 1970 sekretarz Rady Adwokackiej w Warszawie, a od 1970 do 1972 dziekan tej Rady. Prezes Naczelnej Rady Adwokackiej w latach 1972–1981.

W latach 1980–1985 pełnił mandat posła na Sejm PRL z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, reprezentując okręg Puławy^[2]. Był też członkiem Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego^[3].

Członek Zrzeszenia Prawników Polskich, prezes Zarządu Głównego ZPP w latach 1981–1985. Wiceprezydent Międzynarodowego Zrzeszenia Prawników Demokratów (1981–1985) oraz członek założyciel Polskiego Towarzystwa Legislacji (od 1998 członek zarządu).

Od 1986 do 1991 pełnił funkcję ambasadora Polski w Szwajcarii. Wybrany w 1993 na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego (z rekomendacji SLD). Funkcję pełnił do 1 grudnia 2001, kiedy to przeszedł w stan spoczynku. Na początku 2002 powołany do składu Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. Zmarł 24 maja 2002 w Warszawie.

Jego dorobek naukowy stanowi prawie 40 monografii i studiów z zakresu adwokatury, prawa sądowego, konstytucyjnego i parlamentarnego, a także teorii i praktyki prawodawstwa. Autor ponad 100 artykułów i publikacji naukowych z dziedziny prawa.

Wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi (m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974), Złotym Krzyżem Zasługi (1969) i Wielką Srebrną Honorową Odznaką „Za zasługi dla Austrii”^[2]). 2 grudnia 2001 prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[4]. W 2000 z żoną Amalią otrzymali Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie^[5].

W opublikowanym w „Rzeczpospolitej” artykule Piotr Pałka napisał, że od 1949 Zdzisław Czeszejko-Sochacki był tajnym współpracownikiem organów bezpieczeństwa Polski Ludowej o pseudonimie „Lech”^[6].

Pochowany na cmentarzu komunalnym Południowym^[7].

Publikacja

• Zdzisław Czeszejko-Sochacki, Sądownictwo konstytucyjne w Polsce na tle porównawczym, Warszawa 2003, Biuro Trybunału Konstytucyjnego, ISBN 83-87515-28-0.

Przypisy