Zasłonak zielony
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

zasłonak

Gatunek

zasłonak zielony

Nazwa systematyczna
Cortinarius venetus (Fr.) Fr.
Epicr. syst. mycol. (Upsaliae): 291 (1838) [1836-1838]

Zasłonak zielony (Cortinarius venetus (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus urbicus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu ten sam autor w 1838 r., przenosząc go do rodzaju Cortinarius[1].

Synonimy[2]:

  • Agaricus raphanoides ß venetus Fr. 1821
  • Agaricus venetus (Fr.) Fr. 1818
  • Cortinarius venetus var. minor Kühner & Romagn. 1953
  • Cortinarius venetus var. montanus M.M. Moser 1970
  • Cortinarius venetus (Fr.) Fr. 1838 var. venetus
  • Cortinarius venetus var. viridis Moënne-Locc. 2005
  • Dermocybe veneta (Fr.) Ricken 1915

Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1975 r. Używał też nazwy zasłonak wątpliwy[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1,5–7 cm, za młodu półkulisty, później kolejno łukowaty i płaski, w końcu płaski z tępym garbem lub lekko wklęsły. Powierzchnia pilśniowata, początkowo żółtozielona lub oliwkowa, potem oliwkowobrązowa. Brzeg jaśniejszy – oliwkowożółty, u młodych owocników połączony z trzonem resztkami żółtej zasnówki. Jest higrofaniczny[4].

Blaszki

Szerokie i szeroko do trzonu przyrośnięte, początkowo oliwkowozielone, później rdzawobrązowe. Ostrza jaśniejsze i jednolicie ubarwione[4].

Trzon

Wysokość 3–8 cm, grubość 5–10 mm, walcowaty, w dolnej części maczugowaty, kruchy, u młodych okazów pełny i podłużnie pokryty siarkowożółtymi włókienkami, u starszych pusty i pokryty brązowymi włóknami, tylko podstawa trzonu pozostaje żółtozielona[4].

Miąższ

W stanie suchym białawy, w stanie wilgotnym oliwkowoszary Zapach rzodkiewkowy, smak cierpki[4]

Zarodniki

Jajowate, prawie okrągłe, średnio brodawkowane, o rozmiarach 6–8 × 5,5–6 μm[5].

Występowanie i siedlisko

Znane są jego stanowiska w Europie i Kanadzie[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska (w Górach Świętokrzyskich i w Zakopanem)[3].

Rośnie na ziemi w lasach, szczególnie pod jodłami, świerkami, sosnami, rzadziej pod bukami[7]. Owocniki tworzy od sierpnia do października[4].

Grzyb trujący[4].

Gatunki podobne

Podobny jest zasłonak kutnerkowaty (Cortinarius cotoneus),. Również ma pilśniowaty kapelusz, ale jego kapelusz nie jest higrofaniczny, trzon co najwyżej maczugowaty, ale nie bulwiasty, nie posiada zielonkawych odcieni i jest większy[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum. [dostęp 2018-01-25]. (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-01-25]. (ang.).
  3. 1 2 Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. ↑ Mycodb. Cortinarius venetuss. [dostęp 2018-01-19].
  6. ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-19].
  7. ↑ A.M.I.N.T. Cortinarius venetus. [dostęp 2018-01-25].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.