Zamek w Zaborze
Symbol zabytku nr rej. 25 z 17.07.1951
Ilustracja
Zamek w Zaborze od strony zachodniej
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Zabór

Typ budynku

zamek, pałac

Styl architektoniczny

barok

Ukończenie budowy

1677

Ważniejsze przebudowy

1745, 1957

Kolejni właściciele

hr. Cosel, ks. Schönaich-Carolath, Hermina Reuss-Hohenzollern

Obecny właściciel

Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży

Położenie na mapie gminy Zabór
Mapa konturowa gminy Zabór, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zamek w Zaborze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek w Zaborze”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek w Zaborze”
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego
Mapa konturowa powiatu zielonogórskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zamek w Zaborze”
Ziemia51°57′00″N 15°42′53″E/51,950000 15,714722

Zamek w Zaborze – wybudowany w 1677 w Zaborze[1].

Położenie

Zamek położony jest w Zaborze – wsi w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Zabór. Obiekt leży w Niecce Zaborskiej, w pobliżu Jeziora Zaborskiego, ok. 5 km od rzeki Odry, wśród kompleksów leśnych.

Historia

Barokowy zamek (pałac) przebudowany został w latach 1745 i 1957. Od XVIII w. własność hrabiów Cosel, potem książąt na Siedlisku, rodu Schönaich-Carolath. Ostatnią właścicielką pałacu przed II wojną światową była druga żona ostatniego cesarza Niemiec, Wilhelma II Hohenzollerna, Hermina, mieszkająca w pałacu do 1922 i po śmierci cesarza do kwietnia 1945. Od 1956 w pałacu mieściło się prewentorium przeciwgruźlicze dla dzieci, od 1976 – Sanatorium Dziecięce, a od 1998 – Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży. Zamek wraz z folwarkiem, w skład którego wchodzą: trzy oficyny, oficyna (obecnie szkoła), stajnia (obecnie hotel), kostnica, szklarnia, dwa budynki gospodarcze oraz parkiem stanowi zespół zamkowy.

Architektura

Nad głównym wejściem w kartuszu herby: rodziny Schönaich-Carolath (po lewej) oraz komplikacja herbów (po prawej, m.in.: w centralnym polu tarczy oraz w prawym górnym polu herb Saksonii, grafa von Schlabrendorfa).

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 113. [dostęp 2014-12-01].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.