Pałac w Bojadłach
Ilustracja
Pałac w Bojadłach
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Bojadła

Styl architektoniczny

barok

Inwestor

Adama von Kottwitz

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

1707

Zniszczono

1731

Pierwszy właściciel

Adama von Kottwitz

Kolejni właściciele

Fundacja Pałac Bojadła

Położenie na mapie gminy Bojadła
Mapa konturowa gminy Bojadła, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bojadłach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bojadłach”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bojadłach”
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego
Mapa konturowa powiatu zielonogórskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Bojadłach”
Ziemia51°57′15,4185″N 15°48′40,3200″E/51,954283 15,811200

Pałac w Bojadłach – zabytkowy[1] pałac w Bojadłach, w gminie Bojadła, w powiecie zielonogórskim.

Zespół pałacowo-parkowy znajduje się w centralnej części wsi Bojadła. Barokowy obiekt z dekoracją rokokową wybudowano na przełomie XVII/XVIII w.

Historia

Pierwotna budowla barokowa na miejscu wcześniejszego założenia, powstała dla Adama von Kottwitz w 1707 r., uległa pożarowi w 1731 r. Na jej miejscu David Heinrich von Kottwitz wybudował pałac wraz z kordegardami w 1735 r.[2]

Właścicielami pałacu była hrabiowska rodzina von Kottwitz (linia z Konotopu), gen. armii von Scheffer-Boyadel, obecnie Arkadiusz Michoński. Od 2014 r. w pałacu działa Fundacja Pałac Bojadła, której celem jest propagowanie zabytków rezydencjonalnych Środkowego Nadodrza oraz wspieranie ich właścicieli w udostępnianiu (wirtualnym i realnym)[3]. Fundacja jest laureatem wielu nagród m.in. wyróżnienia NID za udział w Europejskich Dniach Dziedzictwa 2016 za przygotowanie wystawy Rezydencje Środkowego Nadodrza i ich słynni mieszkańcy[4].

Opis

Budynek trójskrzydłowy, dwukondygnacyjny, pokryty dachami dwu i trój-spadowymi; wysokiej klasy dekoracją rokokową fasady. Od frontu fryz zwieńczony trójkątnym tympanonem zawierającą medalion z inskrypcją fundacyjną: David Heinrich Frayherr von Kottwitz i datą 1735. W latach 60. XVIII w. fasada została pokryta dekoracją rokokową, jedną z najwcześniejszych na Śląsku. Jako autora należy wskazać Dominicusa Mercka, wybitnego sztukatora tego okresu, działającego na Śląsku m.in. w opactwie w Henrykowie (na podstawie ustaleń J. Gernata)[5]. Wyposażenie pałacu częściowo zachowane: stolarka z XVIII i XIX w., dwa kominki barokowe oraz dwa kominki historyzujące w sali balowej. Park przypałacowy nietypowo umieszczony po drugiej stronie drogi dojazdowej prowadzącej do pałacu i kościoła. Pierwotnie barokowy ogród z parterami kwiatowymi. XVIII-wieczny układ parku nadal czytelny[6]. Nad oknem na pierwszym piętrze kartusz z herbami Davida Heinricha von Kottwitz[6] (1679-1755)[7] (po lewej) i jego żony Barbary Elisabeth von Dyhrn (1688-1726)[8] (po prawej). Zespół pałacowy – zachowany w całości – składa się z pałacu, dwóch budynków bramnych, tradycyjnie zwanych kordegardami z 1735 r., barokowego budynku rządcówki przebudowanego w stylu klasycystycznym na początku XIX w., danego budynku gorzelni, leśniczówki, dwóch budynków gospodarczych oraz barokowego domku ogrodnika. Układ znany z ryciny Friedricha Bernarda Wernera z ok. 1745 r. istnieje do dziś[5].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubuskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. ↑ Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Zabytki Sztuki w Polsce. Śląsk, 2006.
  3. ↑ Fundacja Pałac Bojadła, „www.palacbojadla.org”, www.palaceiparki.pl [dostęp 2017-01-06].
  4. ↑ Muzeum Miejskie w Nowej Soli – Rezydencje Środkowego Nadodrza i ich słynni mieszkańcy [online], muzeum-nowasol.pl [dostęp 2017-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-07].
  5. 1 2 Waclaw Serdeczny, Pałace i Parki Środkowego Nadodrza [online], www.palaceiparki.pl [dostęp 2017-01-06].
  6. 1 2 Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków [online], lwkz.pl [dostęp 2017-01-06].
  7. ↑ David von Kottwitz. [dostęp 2023-12-28].
  8. ↑ Barbara von Kottwitz. [dostęp 2023-12-28].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.