Zadnia Bednarzowa Ławka
Ilustracja
Widok od północy
Państwo

 Słowacja

Wysokość

2333[1] m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Bednarzowa Kopka, Pośrednia Bednarzowa Turnia

Data zdobycia

4 sierpnia 1906 r.

Pierwsze wejście

J. Bajer, S. Konarski, I. Król

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Zadnia Bednarzowa Ławka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zadnia Bednarzowa Ławka”
Ziemia49°10′28,5″N 20°00′52,5″E/49,174583 20,014583

Zadnia Bednarzowa Ławka (niem. Breitkammscharte, słow. Zadná Bednárova lávka, węg. Elülső-Bednarz-rés[2]) – jedna z licznych przełęczy w Grani Hrubego w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela Bednarzową Kopkę na południowym wschodzie od Pośredniej Bednarzowej Turni na północnym zachodzie. Do dna Niewcyrki opada z niej piarżysto-trawiaste zbocze. Po stronie Doliny Hlińskiej odcinek grani pod przełęczą tworzą gładkie i równoległe płyty w dolnej prawej części (patrząc od dołu) kończące się w północnej depresji Pośredniej Bednarzowej Ławki. Z najniższej z nich (i zarazem największej) opada Komin Psotki[3].

Zadnia Bednarzowa Ławka to położona najdalej na południowy wschód z trzech Bednarzowych Ławek (pozostałe to Pośrednia Bednarzowa Ławka i Skrajna Bednarzowa Ławka), których nazwy – podobnie jak nazwy Bednarzowych Turni – upamiętniają Wojciecha Bednarza – przewodnika zasłużonego dla poznania masywu Hrubego Wierchu[4]. Nadał je Witold Henryk Paryski w 8. tomie przewodnika wspinaczkowego w 1956 r.[3]

Taternictwo

Pierwszego wejścia na Zadnią Bednarzową Ławkę (podczas przechodzenia Grani Hrubego) dokonali Józef Bajer, Stanisław Konarski i Ignacy Król 4 sierpnia 1906 r.[5] Jej siodło nie jest dostępne żadnymi znakowanymi szlakami turystycznymi, mają na nie dostęp jedynie taternicy. Możliwe jest przejście granią i wspinaczka od strony Doliny Hlińskiej. Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego i obowiązuje zakaz wstępu do niej[3].

  1. Wprost od południowego zachodu; dołem I w skali tatrzańskiej, miejsce II, górą 0+, czas przejścia 30 min
  2. Od południowego zachodu, z Niewcyrki; 0+, 1 godz.
  3. Z Doliny Hlińskiej północną depresją; V, 6 godz.[3]

Przypisy

  1. ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  2. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  3. 1 2 3 4 Władysław Cywiński. tom 14. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.
  4. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska. Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
  5. ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.