Wojskowa Rada Sanitarna (WRS) - organ pomocniczy Ministra Spraw Wojskowych w latach 1919-1921, a następnie organ doradczy szefa Departamentu Sanitarnego (Zdrowia) Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Wojskowa Rada Sanitarna rozpoczęła działalność 1 kwietnia 1919 w Zamku Ujazdowskim w Warszawie, w miejsce zlikwidowanej Sekcji Naukowej Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Prezesem rady mianowany został płk prof. dr Zdzisław Dmochowski, a obowiązki wiceprezesa powierzono płk. dr. Stefanowi Rudzkiemu.
Jako organ pomocniczy Ministra Spraw Wojskowych w sprawach służby zdrowia rada wypełniała zadania o charakterze naukowo-badawczym, doradczym, opiniodawczym, projektodawczym i analitycznym. Do obowiązków rady należało między innymi: prowadzenie prac badawczych nad zastosowaniem nowych metod leczenia i środków medycznych, opracowywanie i wydawanie regulaminów, analizowanie doświadczeń armii obcych, a przede wszystkim kształcenie lekarzy wojskowych. Dla realizacji ostatniego z wymienionych zadań wiosną 1921 przy WRS powołane zostało Dowództwo Kursu Wyszkolenia dla lekarzy wojskowych[1].
W strukturę rady włączone zostały oddziały naukowe Głównego Szpitala Wojskowego na Ujazdowie: anatomii patologicznej i medycyny sądowej, antropologiczny, bakteriologiczny, chemiczny, farmakologiczny, higieny i statystyki, radiologiczny i rentgenologiczny oraz oddziały kliniczne: chirurgiczny, medycyny wewnętrznej, skórno-weneryczny, chorób uszu i gardła, nerwowy i psychiczny, chorób oczu i zakaźny. Ponadto w skład rady wchodziła kancelaria, redakcja "Lekarza Wojskowego", biblioteka, komisja gospodarcza i tabor.
27 sierpnia 1921, w związku z wprowadzeniem pokojowej organizacji służby zdrowia, Wojskowa Rada Sanitarna przemianowana została na Wojskowy Instytut Sanitarny.
1 kwietnia 1930 zorganizowane zostało Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Przy centrum powołana została Wojskowa Rada Sanitarna jako organ doradczy, opiniodawczy i naukowy szefa Departamentu Sanitarnego (Zdrowia) Ministerstwa Spraw Wojskowych. W skład rady wchodzili:
- komendant CWSan. - przewodniczący,
- komendant Szpitala Szkolnego CWSan. - zastępca przewodniczącego,
- dyrektor nauk CWSan. - sekretarz,
- zastępca szefa Departamentu Sanitarnego (Zdrowia) M.S.Wojsk. - członek zwyczajny,
- szef sanitarny Okręgu Korpusu Nr I - członek zwyczajny,
- komendant Szkoły Podchorążych Sanitarnych - członek zwyczajny,
- kierownicy naukowi oddziałów Szpitala Szkolnego CWSan. - członkowi zwyczajni,
- kierownik Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Sanitarnego - członek zwyczajny,
- kierownik Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich - członek zwyczajny.
Ponadto w skład rady mogli być powołani:
- przedstawiciel dyrektora Departamentu Służby Zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych,
- dyrektor Państwowego Zakładu Higieny lub jego przedstawiciel,
- kierownik Państwowej Szkoły Higieny,
- przedstawiciele wydziałów lekarskich uniwersytetów,
- kierownik Wojskowego Instytutu Przeciwgazowego,
- dyrektor Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego,
- przedstawiciele Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i inne osoby, na wniosek rady.
Członkowie rady
- ppłk lek. dr Marian Eiger
- ppłk lek. Jan Kamiński[2]
Przypisy
Bibliografia
- Stefan Wojtkowiak, Lancet i karabin. Dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1973, wyd. I, s. 74-77.