Witosławscy – polskie rody szlacheckie legitymujące się herbami Nieczuja, Prawdzic, Jastrzębiec oraz Rawicz, których przedstawiciele od XVI do XX wieku piastowali urzędy dygnitarskie, wojskowe i ziemskie w prowincji małopolskiej i wielkopolskiej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a także w czasie zaborów.
Witosławscy herbu Nieczuja
Nieczuja
Witosławscy herbu Nieczuja – polski ród szlachecki wywodzący się z rycerskiego rodu Nieczuja, który przybrał nowe nazwisko od wsi Witosławice jeszcze z początkiem XVI wieku[1]. Na przełomie XVI i XVII wieku większa część rodu przeniosła się w Przemyskie[2]. Przedstawiciele rodu żyją do dziś na terenie Polski.
Przedstawiciele
- Jan Witosławski (ur. ok. 1640 zm. ok. 1700) – jeden z dowódców w bitwie pod Hodowem
- Michał Witosławski (ur. 1702 zm. 1769) – biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1768–1769[3]
- Kazimierz Witosławski (ur. ok. 1690) – podstoli nowogrodzki od 1732 roku[4]
- Ignacy Witosławski (ur. ok. 1720 zm. ok. 1800) – oboźny polny koronny od 1778 roku, konsyliarz Rady Nieustającej w 1780 roku, poseł podolski na sejm 1780 roku[5], poseł na Sejm Czteroletni 1788–1792 z województwa podolskiego[6]
- Ignacy Witosławski (ur. ok. 1790 zm. ok. 1870) – fundator i właściciel pałacu w Czerniatyniu
- Antonii Witosławski (ur. ok. 1720) – podczaszy kołomyjski od 1767[7], sędzia grodzki halicki[8]
- Józef Witosławski (ur. ok. 1750 zm. ok. 1820) – poseł na Sejm Czteroletni 1788–1792 z województwa podolskiego, marszałek szlachty podolskiej 1799-1802[9]
- Ignacy Witosławski (ur. ok. 1720 zm. ok. 1800) – oboźny polny koronny od 1778 roku, konsyliarz Rady Nieustającej w 1780 roku, poseł podolski na sejm 1780 roku[5], poseł na Sejm Czteroletni 1788–1792 z województwa podolskiego[6]
- Kazimierz Bronisław Witosławski (ur. 1842 zm. 1906) – aptekarz, powstaniec styczniowy, burmistrz Kołomyi, prezes kołomyjskiego „Sokoła”, poseł na Sejm Krajowy Galicji VIII Kadencji 1901-1906 z okręgu Kołomyja
- Bronisław Witosławski – przewodniczący Komitetu Akademickiego we Lwowie od 1848[13] oraz członek SLP[14]
- Andrzej Witosławski – burmistrz i honorowy obywatel Brodów[15]
- Wincenty Witosławski – poseł na Sejm Krajowy Galicji VI Kadencji z okręgu Dolina oraz przewodniczący Rady Powiatowej tamże[16]
- Henryk Witosławski – kapitan kontrwywiadu oraz kierownik II Sekcji w Wydziale Informacji Okręgu Wojskowego nr. V w latach 1945-1948[17]
Witosławscy herbu Prawdzic
Prawdzic
Witosławscy herbu Prawdzic – polski ród szlachecki wywodzący się z rycerskiego rodu Prawdzic, który przybył z Niemiec w czasie wojen z krzyżakami. Przybrali oni swoje nazwisko od Witosławia[18].
Przedstawiciele
- Szambor Witosławski – pierwszy znany przedstawiciel rodu[18] oraz właściciel dworu obronnego w Witosławiu[19]
- Janusz Witosławski (ur. ok. 1580 zm. 1631) – kasztelan inowrocławski
- Jędrzej Witosławski – podpisał elekcję Władysława IV Wazy[20]
- Piotr Witosławski – podpisał elekcję Władysława IV Wazy[21]
- Benedykt Witosławski – rotmistrz królewski za panowania Zygmunta III Wazy i Władysława IV Wazy[21]
Witosławscy herbu Rawicz
Rawicz
Witosławscy herbu Rawicz – polski ród szlachecki niewiadomego pochodzenia.
Przedstawiciele
- Andrzej Witosławski – najstarszy przedstawiciel rodu[22]
Witosławscy herbu Jastrzębiec
Jastrzębiec
Witosławscy herbu Jastrzębiec – polski ród szlachecki niewiadomego pochodzenia.
Przedstawiciele
Witosławscy nieznanego pochodzenia
Witosławscy o nieustalonej przynależności familijnej.
Przedstawiciele
- Jan Witosławski – pisarz ziemi kaliskiej[25]
Nieznani z imienia ani herbu Witosławscy:
- paź króla Stefana Batorego[26]
- rotmistrz w czasie koncentracji wojsk i wojny chocimskiej[27]
- adiutant gen. Aleksandra Różnieckiego[28]
Majątki Witosławskich
- pałac w Beresteczku
- pałac w Czerniatyniu
- pałac w Harmakach
- pałac w Warszawie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Pawiński, s. 195, 459.
- ↑ Niesiecki, t. 9, s. 366.
- ↑ Nowy Kalendarz, Piller, 1829, s. 126.
- ↑ Urzędnicy województwa Sandomierskiego XVI-XVIII wieku: spisy, Krzysztof Chłapowski, Alicja Falniowska-Gradowska, Biblioteka Kórnicka, 1998, s. 46.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg, s. 582.
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792...., Warszawa 1791, s. 324.
- ↑ Archiwum literackie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1973 – 565, s. 26.
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., Kasper Niesiecki, s. 366.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 3, pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa 1882 s. 758.
- ↑ Sylwetki literackie, Wyd. Literackie, 1966, s. 284.
- ↑ Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej: Województwo wołyńskie, Tom 5, Część 2, Roman Aftanazy, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1994, s. 37.
- ↑ Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, dr Mieczysław Orłowicz, Łuck 1929.
- ↑ Kwartalnik historyczny, Tom 23, Towarzystwo, 1909, s. 535.
- ↑ Demokraci w życiu politycznym Galicji w latach 1848-1873, Zbigniew Fras, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, 1 sty. 1997, s. 68.
- ↑ Tygodnik illustrowany: pismo obejmujące ważniejsze wypadki spółczesne, życiorysy znakomitych ludzi, zabytki i pamiątki krajowe, podróże, powieści i poezye, sprawozdania z dziedziny sztuk pięknych, piśmiennictwa, nauk przyrodniczych, rolnictwa, przemysłu i wynalazków, szkice obyczajowe i humanistyczne, typy ludowe, ubiory i kostiumy, archeologię i.t.d, Józef Unger, 1900, s. 378.
- ↑ Sejm Krajowy galicyjski: 1861–1914, Tom 2, Stanisław Grodziński, s. 216, 223.
- ↑ Organa informacji Wojska Polskiego w latach 1943-1956. Kontrwywiad wojskowy, Władysław Tkaczew, s. 80.
- 1 2 Historia Witosławia.
- ↑ Historia dworu obronnego w Witosławiu.
- ↑ Herbarz polski i imionospis zasłużonych w Polsce ludzi wszystkich stanów i czasów; ułożony porządkiem alfabetycznym na podstawie Herbarza Niesieckiego i manuskryptów, Stupnicki Hipolit.
- 1 2 Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., Kasper Niesiecki, s. 367.
- ↑ Nieznana szlachta polska i jej herby, Wittyg Wiktor, s. 352.
- ↑ Herbarz mazowiecki: Powiat bielski, Jerzy Łempicki, Jerzy Łempicki, Wyd. Heroldium 1998, s. 39.
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego, S.J.: powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów, urzędowych, Tom 9, Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz, WAiF 1979, s. 366.
- ↑ Bezkrólewia ksiąg ośmioro: czyli, Dzieje polski od zgonu Zygmunta Augusta r. 1572 aż do r. 1576, Tomy 2-3, Świętosław Orzelski, Nakł. B.M. Wolffa 1856, s. 54.
- ↑ Studya historyczne wydane ku czci prof. Wincentego Zakrzewskiego, s. 100.
- ↑ Pisma Stanisława Żółkiewskiego, kanclerza koronnego i hetmana z jego popiersiem, August Bielowski 1861, s. 367.
- ↑ Geneza powstania listopadowego, Jerzy Moszyński, 1909, s. 130.
Linki zewnętrzne
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.