Rodzina

Fittipaldi urodził się w dzień Bożego Narodzenia 1943 roku w São Paulo. Był najstarszym synem dziennikarza sportów motorowych i komentatora radiowego Wilsona seniora i jego żony Józefy "Juzy" Wojciechowskiej (Polki urodzonej na Wołyniu)^[2], którzy ścigali się samochodami produkcyjnymi krótko po II wojnie światowej. Wilson sr był inicjatorem wyścigu Mil Milhas Brasil, inspirowanego włoskim Mille Miglia. Wilson jr, zwany także „Wilsinho” lub „Tigrão”, w młodym wieku zainteresował się sportami motorowymi.

Jego synem jest Christian, były kierowca Formuły 1, CART i NASCAR, a młodszym bratem – Emerson, mistrz takich serii jak Formuła 1 czy CART. Podobnie, jak Jimmy Stewart czy Ian Scheckter, Wilson był w cieniu młodszego i bardziej utytułowanego brata.

Kariera

Wilson Fittipaldi Júnior rozpoczynał karierę kierowcy wyścigowego, ścigając się gokartami, które wspólnie z bratem budowali w latach 60. Następnie ścigał się w Formuły Vee.

W 1966 roku przeniósł się do Europy, by ścigać się w Formule 3. Z powodu konfliktu z zespołem wrócił jednak do Brazylii. W 1970 roku, po sukcesach brata w Formule 2, przeniósł się do Anglii. W tym roku ścigał się dla Jim Russell Driving School Lotusem 59 w Brytyjskiej Formule 3, wygrał również wówczas rundę BARC Championship na Silverstone. Dobre rezultaty spowodowały, że w 1971 roku został kierowcą Formuły 2.

W Formule 2 ścigał się w zespole Team Bardahl Fittipaldi, korzystającego z samochodów Lotus i March. Odnosił przyzwoite rezultaty (m.in. drugie miejsce na torze Vallelunga). Na sezon 1972 został zaangażowany przez zespół Formuły 1 Brabham.

W Formule 1 Fittipaldi zadebiutował w Grand Prix Brazylii, gdzie zajął trzecie miejsce. Był to jednak wyścig niewliczany do klasyfikacji mistrzostw. W latach 1972–1973 ścigał się dla Brabhama, będąc kierowcą środka stawki.

W 1974 roku nie ścigał się, ponieważ przygotowywał założony przez siebie zespół Fittipaldi do debiutu w Formule 1 w sezonie 1975. Był jedynym kierowcą zespołu Fittipaldi w sezonie 1975, ale ukończył wyścig jedynie sześciokrotnie. Od 1976 roku zarządzał zespołem, a w charakterze kierowcy w zespole zastąpił go brat, Emerson. Zespół Fittipaldi Automotive został rozwiązany w 1983 roku.

Później Fittipaldi ścigał się jedynie okazyjnie. W latach 80. i na początku lat 90. brał udział w zawodach Stock Car Brasil, wygrywając kilka rund. W latach 1994–1995 wygrał wyścig Mil Milhas. W roku 2000 był gościnnym kierowcą Mercedesa, zajmując 8 i 11 miejsce w wyścigach ciężarówek FIA European Truck Racing Cup na torze Nürburgring. W 2008 roku wraz z Emersonem ścigał się dla zespołu WB Motorsports samochodem Porsche 997 GT3 w Brazylijskich Mistrzostwach GT3.

Zarządzanie

Mimo że ojciec Wilsona i Emersona niechętne sponsorował synów na początku ich kariery wyścigowej, byli oni w stanie sfinansować swoje starty na własną rękę. Gdy byli nastolatkami, zarabiali pieniądze poprzez wyposażania samochodów klientów w niestandardowe części. Następnie budowali gokarty i samochody Formuły Vee. W 1968 roku miał miejsce projekt Fittipaldi-Porsche – samochód zbudowany przez braci Fittipaldi wspólnie z mechanikami Porsche, który następnie brał udział w wyścigach.

Pod koniec 1973 roku Fittipaldi namówił brazylijskiego producenta cukru i alkoholu – Copersucar – na sponsorowanie zespołu Fittipaldi Automotive, który Wilson założył wspólnie z bratem. Pod koniec 1975 roku zakończył karierę kierowcy wyścigowego i skupił się na kierowaniu zespołem, który istniał do początku 1983 roku.

Od tamtej pory angażował się w rodzinne interesy, w tym umowę dealerską z Mercedesem. Pracował także w telewizji i od 1996 roku był menedżerem syna, Christiana. W 2004 roku został dyrektorem technicznym zespołu WB Motorsports w brazylijskich wyścigach samochodów seryjnych V8.