Willemina Jacoba van Gogh (ur. 16 marca 1862 w Zundert, zm. 17 maja 1941 w Ermelo)[1], nazywana zdrobniale Wil – najmłodsza siostra Vincenta van Gogha i Theo van Gogha.
Przez pierwszą część życia służyła rodzinie i innym, zajmując się chorymi. Po śmierci obu braci otrzymała pracę w szpitalu. W 1898 przystąpiła do komitetu organizującego wystawę Nationale Tentoonstelling van Vrouwenarbeid (pol. Narodowa Wystawa Twórczości Kobiet). Wystawa zakończyła się komercyjnym sukcesem przynosząc jej organizatorom dochód w wysokości 20 tysięcy guldenów holenderskich, który posłużył do powołania biura ds. twórczości kobiet.
4 grudnia 1902 Willemina van Gogh znalazła się w instytucie psychiatrycznym Veldwijk w Ermelo. Zdiagnozowano u niej schorzenie psychiczne dementia praecox. Willemina van Gogh pozostała w Ermelo aż do śmierci.
Spośród swoich trzech sióstr, Vincent van Gogh utrzymywał najbliższe kontakty z Willeminą. Podczas ostatnich lat życia korespondował z nią, chociaż nie tak często i obszernie, jak z bratem, Theo. Zachowały się 23 listy Vincenta do Willeminy, napisane w latach 1887 – 1890[2].
Przypisy
- ↑ Vincent van Gogh Gallery: Willemina Jacoba van Gogh. [dostęp 2011-01-13]. (niderl.).
- ↑ Vincent van Gogh Gallery: From Vincent to Wil. [dostęp 2011-01-13]. (ang.).
Bibliografia
- Renate Berger: Willemina Jacoba van Gogh (1862–1941): "Du bist sehr tapfer, liebe Schwester", in: Schwestern berühmter Männer. Zwölf biographische Porträts. Frankfurt am Main: Luise F. Pusch, Insel, 1985, s. 453–485. ISBN 3-458-32496-8. (niem.).
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna o Willeminie van Gogh (jęz. pol.)
