Dwanaście słoneczników w wazie (F.456) – trzecia wersja
Twaalf zonnebloemen in een vaas
Ilustracja
Autor

Vincent van Gogh

Data powstania

1888

Medium

olej na płótnie

Wymiary

91,0 × 72,0 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Londyn

Lokalizacja

National Gallery

Słoneczniki – seria obrazów namalowanych przez Vincenta van Gogha, zawierających motyw słoneczników. Powstało ogółem 11 obrazów: 4 podczas pobytu w Paryżu i 7 w Arles[1].

Wraz z takimi obrazami jak Mona Lisa pędzla Leonarda da Vinci oraz Krzyk pędzla Edwarda Muncha, Słoneczniki uznawane są za najbardziej rozpoznawalne arcydzieła malarstwa światowego.

Słoneczniki namalowane w Paryżu

Pod koniec XIX w. cięty słonecznik stał się popularnym kwiatem używanym do dekoracji. Symbolizował on radość życia i idealizm. Stał się też popularnym motywem w malarstwie. Kiedy van Gogh studiował w Antwerpii dzieła flamandzkich mistrzów doby baroku, widział obrazy ze słonecznikami[2].

Pierwsze obrazy ze słonecznikami jako motywem namalował van Gogh późnym latem 1887 w czasie gdy mieszkał w Paryżu. O dwóch z nich (Dwa ścięte słoneczniki (II) i (III)) wspomniał dopiero 17 stycznia 1889 w liście do brata, napisanym po gwałtownym rozstaniu się z Paulem Gauguinem:

"A jeśli on jest niezadowolony z wymiany, jakiej dokonaliśmy, może zabrać swój mały obrazek z Martyniki i swój portret, który wysłał mi z Bretanii i niech odda mi z powrotem zarówno mój portret jak i dwa płótna, które zabrał do Paryża."[3]

Słoneczniki namalowane w Arles

W sierpniu 1888 van Gogh rozpoczął malowanie serii obrazów, określonych przez badacza jego twórczości, Jana Hulskera, jako dzieła, które "być może bardziej, niż jakiekolwiek inne jego obrazy, uczyniły go sławnym na całym świecie. Są one często jedynymi dziełami, z którymi jest on identyfikowany". Ta seria obrazów to Słoneczniki[5]. Każdy z nich ma swoją nazwę, np. „Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami.”

Van Gogh zaplanował serię ze słonecznikami i pracował nad nią z zaangażowaniem w oczekiwaniu na przyjazd do Arles Paula Gauguina. W liście do Émile Bernarda z 21 sierpnia 1888 pisał:

"Myślę właśnie o dekoracji mojego studia pół tuzinem obrazów ze słonecznikami. Dekoracji, na której surowe lub przełamane żółcienie wybuchną na tle różnych błękitów tła, od najbledszego Veronese do błękitu ciemnego, oprawione w cienkie ramy z listew, pomalowane pomarańczową farbą ołowiową."[6]

Zaplanowana seria obrazów z motywem słoneczników przeznaczona była do powieszenia w "Żółtym Domu", pomyślanym jako wspólne z Gauguinem studio malarskie. W napisanym w tym samym czasie liście do brata Theo nadmieniał:

"Maluję właśnie 3 płótna: 1) 3 duże kwiaty w zielonym wazonie, na jasnym tle (rozmiar 15), 2) 3 kwiaty, jeden, który dojrzał i stracił płatki i jeden pąk, na ciemnoniebieskim tle (rozmiar 25), 3) 12 kwiatów i pąków w żółtym wazonie (rozmiar 30). Tak więc ten ostatni będzie jasny na jasnym [tle] i, mam nadzieję, najlepszy. Chyba nie poprzestanę na tym. Mając nadzieję na wspólne mieszkanie z Gauguinem chciałbym zrobić dekorację do tego studio. Tylko wielkie słoneczniki."[7]

i kilka dni później:

"Maluję teraz czwarty obraz ze słonecznikami. Ten czwarty to bukiet 14 kwiatów na żółtym tle, podobny do martwej natury z pigwami i cytrynami, którą kiedyś namalowałem."[8]

Van Gogh uważał, że jego słoneczniki oddziałują tak samo, jak gotyckie witraże w oknach kościołów. Bukiet kilkunastu kwiatów przedstawionych w różnych stadiach wzrostu umieszczony jest przeważnie w glinianym wazonie. Wazony są podzielone na dwie strefy kolorystyczne i umieszczone na małej powierzchni, sięgającej dolnej krawędzi obrazu, podczas gdy bliżej nieokreślone tło podkreśla gęstą kompozycję kwiatową na pierwszym planie[2].

Przypisy

  1. ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 280-287. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.).
  2. 1 2 Dieter Beaujean, Per Hölmström (tłum.): Van Gogh, Liv och verk. Köln: Könemann, 2000, s. 54. ISBN 3-8290-4761-4. (szw.).
  3. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: To Theo van Gogh. Arles, Thursday, 17 January 1889.. [dostęp 2011-03-29]. Cytat: "And if he’s unhappy with the exchange he made with me he can take back his little canvas of Martinique and his portrait that he sent me from Brittany, giving me back for his part both my portrait and my two canvases of sunflowers which he took in Paris." (ang.).
  4. ↑ Podane numery identyfikacyjne oparte są na 2 kompletnych katalogach dzieł van Gogha: katalogu Catalogue raisonné (1928 & 1970) Jacoba Baarta de la Faille (F) i kompilacji Jana Hulskera (1978, popr. 1989) (JH))
  5. ↑ Vincent van Gogh gallery: The Paintings: Still Life: Vase with Five Sunflowers. [dostęp 2011-03-29]. (ang.).
  6. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: To Emile Bernard. Arles, on or about Tuesday, 21 August 1888. [dostęp 2011-03-29]. Cytat: "I’m thinking of decorating my studio with half a dozen paintings of Sunflowers. A decoration in which harsh or broken yellows will burst against various BLUE backgrounds, from the palest Veronese to royal blue, framed with thin laths painted in orange lead." (ang.).
  7. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: To Theo van Gogh. Arles, Tuesday, 21 or Wednesday, 22 August 1888.. [dostęp 2011-03-29]. Cytat: "I have 3 canvases on the go, 1) 3 large flowers in a green vase, light background (no. 15 canvas), 2) 3 flowers, one flower that’s gone to seed and lost its petals and a bud on a royal blue background (no. 25 canvas), 3) twelve flowers and buds in a yellow vase (no. 30 canvas). So the last one is light on light, and will be the best, I hope. I’ll probably not stop there. In the hope of living in a studio of our own with Gauguin, I’d like to do a decoration for the studio. Nothing but large Sunflowers." (ang.).
  8. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: To Theo van Gogh. Arles, Thursday, 23 or Friday, 24 August 1888.. [dostęp 2011-03-29]. Cytat: "I’m now on the fourth painting of sunflowers. This fourth one is a bouquet of 14 flowers and is on a yellow background, like a still life of quinces and lemons that I did back then." (ang.).

Bibliografia

  • Dieter Beaujean, Per Hölmström (tłum.): Van Gogh, Liv och verk. Köln: Könemann, 2000. ISBN 3-8290-4761-4. (szw.).
  • D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.