Willa Hoerdera w Szczecinie
Symbol zabytku nr rej. A-853 z 28.02.1997[1]
Ilustracja
Willa Hoerdera w Szczecinie, czerwiec 2022
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Szczecin

Adres

Al. Wojska Polskiego 76

Typ budynku

willa

Styl architektoniczny

eklektyzm

Architekt

Nulin Widman

Inwestor

Fritz Hoerder

Rozpoczęcie budowy

1896

Ukończenie budowy

1897

Ważniejsze przebudowy

2000

Pierwszy właściciel

Fritz Hoerder (1896–1930)

Kolejni właściciele

Fritz Remter
(1930–1945),
Miasto Szczecin
(1945-1992),
Katolickie Liceum Ogólnokształcące
(od 1992)

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, po lewej znajduje się punkt z opisem „Willa Hoerdera w Szczecinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Willa Hoerdera w Szczecinie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Willa Hoerdera w Szczecinie”
Ziemia53°26′09,40″N 14°32′15,00″E/53,435944 14,537500
Strona internetowa

Willa Hoerdera w Szczecinie – zabytkowy dawny dom mieszkalny w Szczecinie, mieszczący się przy al. Wojska Polskiego 76. Styl w jakim wybudowano budynek to eklektyzm z formami gotyckimi, barokowymi i renesansowymi. Willa znajduje się w rejestrze zabytków i stanowi siedzibę Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie.

Historia

Widok na front i prawy bok budynku

Willa została wybudowana w latach 1896-1897 według projektu berlińskiego architekta Nulina Widmana na zlecenie Fritza Hoerdera - przedsiębiorcy specjalizującego się w przemyśle drożdżowym i spirytusowym, właściciela firmy „F. Crepin”. W 1930 roku willę po śmierci pierwszego właściciela odkupił Fritz Remter, pracownik szczecińskiej branży farmaceutycznej. Budynek prawdopodobnie nie został uszkodzony w czasie II wojny światowej. Po 1945 obiekt upaństwowiono i przeznaczono na siedzibę Wojskowego Sądu Rejonowego w Szczecinie. Następnie, w 1956 budynek przekazano żłobkowi, które mieściło się tutaj do 1990, następnie przez rok funkcjonowało w gmachu przedszkole. Ostatecznie, w 1992 miasto przekazało budynek Katolickiemu Liceum Ogólnokształcącemu, które znajduje się w nim do dnia dzisiejszego.

W latach powojennych przeprowadzono wiele remontów, które częściowo zmieniły jej wygląd – zdemontowano całe przedwojenne żeliwne ogrodzenie posesji, rozebrano oranżerię, skuto sztukaterię pomieszczeń oraz zdemontowano parkiety zastępując je przez linoleum na 1 piętrze (podczas gdy wystrój parteru zachował się niemal całkowicie), wybudowano balkon nad wykuszem mieszczącym ogród zimowy. Wewnątrz zamalowano farbą olejną liczne boazerie i malowidła naścienne, parkiety zakryte zostały przez linoleum. Rewitalizacja budynku była przeprowadzana stopniowo od 2000 roku, najpierw wyremontowano dach a następnie odnowiono elewację rekonstruując balustradę na balkonie od frontu, wyremontowano okna, wewnątrz wyczyszczono i polakierowano boazerie i parkiety, wybudowano nowy płot ogrodzeniowy nawiązujący do pierwotnego. Odkryto również i odnowiono malowidła naścienne wewnątrz budynku. Dzięki pracom renowacyjnym budynek odzyskał swój dawny, przedwojenny wygląd.

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.