Wilgotnica czarnobrunatna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

wodnichowate

Rodzaj

wilgotnica

Gatunek

wilgotnica czarnobrunatna

Nazwa systematyczna
Hygrocybe spadicea (Scop.) P. Karst.
Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 32: 237 (1879)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Wilgotnica czarnobrunatna (Hygrocybe spadicea (Scop.) P. Karst.) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[2].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1772 r. Joannes Antonius Scopoli nadając mu nazwę Agaricus spadiceus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1879 r. Petter Karsten[2].

Synonimy[3]:

  • Agaricus spadiceus Scop. 1772
  • Godfrinia spadicea (Scop.) Herink 1958
  • Hygrocybe spadicea var. albifolia (Hesler & A.H. Sm.) Boertm. 1995
  • Hygrophorus spadiceus (Scop.) Fr. 1838
  • Hygrophorus spadiceus f. odorus A.H. Sm. & Hesler 1954
  • Hygrophorus spadiceus var. albifolius Hesler & A.H. Sm. 1963

Nazwę polską nadała w 1997 r. Barbara Gumińska[4].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3–6 cm, początkowo stożkowaty z podwiniętym brzegiem, później szeroko rozpostarty, zazwyczaj ze stożkowatym garbkiem na szczycie. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym brzeg prążkowany od prześwitujących blaszek, powierzchnia śluzowata, w stanie suchym włóknista, jedwabiście błyszcząca, brunatnoczarna do prawie czarnej, na brzegu oliwkowobrunatna[5].

Blaszki

Prawie wolne lub zaokrąglone przy trzonie, dość grube, rzadkie, z blaszeczkami, cytrynowożółte. Ostrza równe i gładkie[5].

Trzon

Wysokość 4–6 cm, średnica od 0,5 do 1 cm, walcowaty, w środku pusty. Powierzchnia bladosiarkowo-żółta, przy podstawie biała, pokryta podłużnie brązowymi włókienkami[5].

Miąższ

W kapeluszu cienki, kruchy, cytrynowożółty, u nasady trzonu biały, niezmieniający barwy po uszkodzeniu, bez wyraźnego zapachu i smaku[5].

Wysyp zarodników

Biały, zarodniki elipsoidalne, gładkie[5].

Występowanie i siedlisko

Występuje głównie w Europie, poza nią na pojedynczych stanowiskach w Ameryce Północnej i Australii[6]. W Polsce nie notowana od ponad 60 lat[4] i uznana za gatunek wymarły[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Szwajcarii, Niemczech, Estonii, Anglii, Norwegii, Słowacji, Szwecji, Finlandii[4].

Rozwija się wśród traw i mchów na wilgotnych łąkach i obrzeżach lasów, częściej w górach. Prawdopodobnie związana jest z wapiennym podłożem. Owocniki wytwarza od sierpnia do października[5].

Przypisy

  1. ↑ Hygrocybe spadicea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10].
  3. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10].
  4. 1 2 3 Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
  5. 1 2 3 4 5 6 B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, 1997, ISBN 83-7052-949-6
  6. ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-02-10].
  7. ↑ Zbigniew Mirek, Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006, ISBN 83-89648-38-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.