USS Mahan (DDG-72)

USS Mahan (DDG-72)
Klasa	niszczyciel rakietowy
Typ	Arleigh Burke
	Historia
Stocznia	Bath Iron Works
Położenie stępki	17 sierpnia 1995
Wodowanie	29 czerwca 1996
	US Navy
Wejście do służby	14 lutego 1998
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	8373 ton (pełna)
Długość	153,8 metra
Szerokość	20,4 metra
Zanurzenie	9,3 metra
	Napęd
	4 turbiny GE LM 2500-30 (100 000 shp), dwie śruby
Prędkość	31 węzłów
Zasięg	4400 Mm (8 150 km) @ 20 węzłów
	Sensory
	radary: SPS-64(V)9, SPS-67(V)3/4, 4 x SPY-1D; sonary: SQS-53C(V)1 (dziób), SQR-19B TACTAS (hol.)
	Uzbrojenie
	• 90 komór wyrzutni Mk 41 VLS dla Standard-MR SM-2, RGM-109 Tomahawk, VL-ASROC; • 8 x RGM-84 Harpoon w 2 wyrzutniach Mk. 141; • 2 x armata 127 mm /54; • 2 x CIWS wielolufowy Vulcan Phalanx 20 mm
Wyrzutnie torpedowe	2 x potrójne Mk. 32 dla torped ZOP Mk. 46 i Mk. 50
	Opancerzenie
	kevlarowe o masie 130 ton żywotnych części okrętu
	Wyposażenie
	Aegis Combat System
	Wyposażenie lotnicze
	Lądowisko dla helikopterów
Załoga	270 osób (23 oficerów + 247 marynarzy) + 21 osób LAMPS (6 oficerów + 15 pozostali)

USS Mahan (DDG-72) – amerykański niszczyciel Aegis typu Arleigh Burke wersji Flight II, o ulepszonej charakterystyce taktyczno-technicznej dla celów obrony obszaru powietrznego. Jako okręt swojego podtypu, przeznaczony jest do uzupełniania krążowników AEGIS typu Ticonderoga w obronie przeciwlotniczej i przeciwrakietowej lotniskowcowych grup uderzeniowych.

Stępkę pod okręt położono 17 sierpnia 1995 roku w stoczni Bath Iron Works, gdzie został zwodowany 29 czerwca 1996 roku, po czym 14 lutego 1998 roku został przyjęty do służby operacyjnej w amerykańskiej marynarce wojennej, z portem macierzystym Naval Station Norfolk w stanie Wirginia.

Przy konstrukcji kadłuba i nadbudówek tego okrętu wykorzystano doświadczenia wynikające z kolizji krążownika USS „Belknap” (CG-26) z lotniskowcem USS „John F. Kennedy” (CV-67) w 1975 roku oraz z zatopienia brytyjskiego niszczyciela HMS „Sheffield” w wyniku uszkodzeń powstałych na skutek trafienia pociskiem Exocet podczas wojny o Falklandy. Konstrukcja kadłuba o długości 153,8 metra została wzmocniona w celu zwiększenia odporności na działanie nadciśnienia fali uderzeniowej powstającej przy eksplozjach, odłamków oraz pożarów. Zwiększona została także odporność okrętu na działanie impulsów elektromagnetycznych (EMP). Żywotne części okrętu pokryte są kevlarowym opancerzeniem o masie 130 ton.

Zestaw sensorów jednostki stanowią radar nawigacyjny SPS-64(V)9, radar przeszukiwania powierzchni SPS-67(V)3/4 oraz cztery wielofunkcyjne radary z aktywnym elektronicznym skanowaniem fazowym SPY-1D o kącie pokrycia 360°. Ponadto okręt wyposażony jest w sonar dziobowy SQS-53C(V)1 oraz sonar holowany SQR-19B TACTAS do wykrywania i śledzenia okrętów podwodnych. Elektroniczne systemy samoobrony stanowią system pułapek przeciwtorpedowych SLQ-25A Nixie oraz system walki elektronicznej SLQ-32(V)3.

Uzbrojenie okrętu, obok przeciwpodwodnych torped lekkich Mk. 46 i Mk. 50, stanowi 90 rakietowych pocisków przeciwlotniczych średniego zasięgu Standard Missile 2 Block IIIA lub IIIB, pocisków manewrujących woda-ziemia RGM-109 Tomahawk (TLAM-C/D) i rakietotorped ZOP VL-ASROC w wyrzutniach VLS oraz osiem przeciwokrętowych pocisków manewrujących RGM-84 Harpoon w 2 czterokomorowych wyrzutniach Mk. 141. Na uzbrojenie artyleryjskie jednostki składają się dwie armaty 127 mm /54 oraz dwa wielolufowe artyleryjskie systemy obrony bezpośredniej (CIWS) Vulcan Phalanx kalibru 20 mm. Okręt nie ma na swoim wyposażeniu śmigłowca, jednakże jest wyposażony w lądowisko dla tego rodzaju statków powietrznych wraz z niezbędnym wyposażeniem elektronicznym LAMPS 3.

Aktualnie współdziała w składzie zespołu VI Floty Stanów Zjednoczonych na Morzu Śródziemnym, w roku 2007 brał natomiast udział w ćwiczeniach BALTOPS na Bałtyku.

Bibliografia

Norman Polmar: The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (19th ed). Annapolis: Naval Institute Press, s. 144-146. ISBN 978-159114-687-2.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

Flight I	„Arleigh Burke” „Barry” „John Paul Jones” „Curtis Wilbur” „Stout” „John S. McCain” „Mitscher” „Laboon” „Russell” „Paul Hamilton” „Ramage” „Fitzgerald” „Stethem” „Carney” „Benfold” „Gonzalez” „Cole” „The Sullivans” „Milius” „Hopper” „Ross”
Flight II	„Mahan” „Decatur” „McFaul” „Donald Cook” „Higgins” „O’Kane” „Porter”
Flight IIA (127mm/54)	„Oscar Austin” „Roosevelt”
Flight IIA (127mm/62)	„Winston S. Churchill” „Lassen” „Howard” „Bulkeley” „McCampbell” „Shoup” „Mason” „Preble” „Mustin” „Chafee” „Pinckney” „Momsen” „Chung-Hoon” „Nitze” „James E. Williams” „Bainbridge” „Halsey” „Forrest Sherman” „Farragut” „Kidd” „Gridley” „Sampson” „Truxtun” „Sterett” „Dewey” „Stockdale” „Gravely” „Wayne E. Meyer” „Jason Dunham” „William P. Lawrence „Spruance” „Michael Murphy” „John Finn” „Ralph Johnson” „Rafael Peralta” „Thomas Hudner” „Paul Ignatius” „Daniel Inouye” „Delbert D. Black” „Carl M. Levin” „Frank E. Petersen Jr.” „Basilone” „Lenah H. Sutcliffe Higbee” „Harvey C. Barnum Jr.” „Patrick Gallagher”
Flight III	„Jack H. Lucas” „Louis H. Wilson Jr.” „Ted Stevens” „Jeremiah Denton” „William Charette” „George M. Neal” „Quentin Walsh” „Sam Nunn” „John E. Kilmer” „Thad Cochran”

Lotniskowce CVN	„Enterprise” „Dwight D. Eisenhower” „Theodore Roosevelt” „George Washington” „Harry S. Truman”
Krążowniki CG	„Leyte Gulf” „San Jacinto” „Normandy” „Monterey” „Anzio” „Cape St. George” „Vella Gulf”
Niszczyciele DDG	„Arleigh Burke” Barry „Stout” „Mitscher” „Laboon” „Ramage” „Gonzalez” „Cole” „Ross” „Mahan” „McFaul” „Donald Cook” „Porter” „Oscar Austin” „Winston S. Churchill” „Bulkeley” „Mason” „Nitze” „James E. Williams” „Bainbridge” „Forrest Sherman”
Fregaty FFG	„Nicholas” „Carr” „Hawes” „Elrod” „Kauffman”
Okręty podwodne 688	„Jacksonville” „Minneapolis-Saint Paul” „Hyman G. Rickover” „Norfolk” „Oklahoma City” „Newport News” „Albany” „Scranton” „Boise” „Montpelier” „Hampton”
Okręty desantowe LHD	„Wasp” „Kearsarge” „Nassau” „Bataan” „Iwo Jima” „Austin” „Nashville” „Trenton” „Ponce” „Antonio” „Mesa Verde”
Okręty dowodzenia LCC	„Mount Whitney”
Statki portowe T-ATF	„Apache” „Arctic” „Big Horn” „Comfort” „Grapple” „Grasp” „Grumman” „Kanawha” „Laramie” „Patuxent” „Sacagawea” „Spica” „Supply” „Zeus”