Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel |
prywatny |
Długość |
4,7 m |
Deniwelacja |
0 |
Wysokość otworów |
430 m n.p.m. |
Ekspozycja otworów |
ku SW |
Kod |
J.Cz.IV-03.56 |
Położenie na mapie gminy Ogrodzieniec | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego | |
50°25′53″N 19°36′45″E/50,431389 19,612500 | |
Strona internetowa |
Schronisko w Dupnicy Drugie, Schronisko w Ryczowie V – schronisko w skałach Dupnicy we wsi Ryczów w województwie śląskim, powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Mirowsko-Olsztyńskiej, będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].
Opis obiektu
Schronisko leży we wschodniej części grupy skał na szczycie Dupnicy. Jego otwór znajduje się w niewielkim zagłębieniu naprzeciwko otworu Tunelu w Dupnicy. Między ich wylotami jest odległość około 20 m. Za otworem schroniska jest niewielka salka. Pod jej stropem znajduje się wlot do krótkiego i ogładzonego kanału zakończonego drugim otworem[1].
Schronisko jest pozostałością dawnego systemu jaskiniowego, do którego prawdopodobnie należał również Tunel w Dupnicy. Schronisko jest pochodzenia krasowego i powstało powstało w warunkach freatycznych, a później było dalej modelowane w strefie wadycznej. Występuje w nim kilka rodzajów nacieków jaskiniowych: naciek grzybkowy, polewy naciekowe i niewielkie stalaktyty. Wszystkie jednak uległy dużemu zniszczeniu wskutek przemarzania ścian. Namulisko jest piaszczysto-kamieniste, a przy wejściu próchniczne. Na ścianach i stropie rozwijają się glony[1].
Śmieci świadczą o tym, że schronisko jest odwiedzane przez ludzi. W 1993 r. jego plan i opis znalazł się w dokumentacji opracowanej dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego, a w 2000 r. w dokumentacji wykonanej na zlecenie Ministerstwa Środowiska. W obydwu dokumentacjach ma nazwę Schronisko w Ryczowie V. Plan schroniska opracował A. Polonius[1].