Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel |
prywatny |
Długość |
18,6 m |
Deniwelacja |
0 |
Wysokość otworów |
435 m n.p.m. |
Ekspozycja otworów |
ku E, W |
Kod |
J.Cz.IV-03.54 |
Położenie na mapie gminy Ogrodzieniec | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego | |
50°25′53″N 19°36′44″E/50,431389 19,612222 | |
Strona internetowa |
Tunel w Dupnicy, Schronisko w Ryczowie III – schronisko w skałach Dupnicy we wsi Ryczów w województwie śląskim, powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Mirowsko-Olsztyńskiej, będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].
Opis obiektu
Znajduje się w skale na szczycie wzniesienia Dupnica i ma postać tunelu przebijającego skałę na wylot ze wschodu na zachód. Otwór wschodni znajduje się na niewielkim i bezleśnym wypłaszczeniu terenu, otwór zachodni wychodzi na urwiste zbocze. Tunel ma sporą wysokość. Wygładzone ściany wskazują, że jest pochodzenia krasowego, a szczelina w stropie tunelu, że powstał na pęknięciu skał. Jest pozostałością dużego kanału krasowego, który uległ zniszczeniu[1].
Tunel powstał w wapieniach skalistych pochodzących z jury późnej. Nacieków brak. Namulisko piaszczysto-kamieniste. Jest silnie przewiewny, suchy i w całości widny. W silniej oświetlonych miejscach ściany porośnięte glonami i porostami[1].
Historia badania i dokumentacji
Tunel jest znany od dawna i często odwiedzany[1]. Po raz pierwszy opisał go Kazimierz Kowalski w 1951 roku jako Schronisko w Ryczowie III[3]. W 1993 r. opracowano plan i opis schroniska na zlecenie dyrekcji Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Adam Polonius: Tunel w Dupnicy. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2019-12-06].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951