 Rezerwat przyrody Sokole Góry | |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Wyżyna Częstochowska |
| Mikroregion(y) |
Wyżyna Mirowsko-Olsztyńska |
Wyżyna Mirowsko-Olsztyńska (341.311) – wyżyna (mikroregion fizycznogeograficzny), będąca północno-zachodnią częścią Wyżyny Częstochowskiej[1]. Od wschodu przechodzi w Równinę Janowską, od południa w Wyżynę Ryczowską. Wydzielenie takich mikroregionów zaproponował Zdzisław Czeppe w 1972 roku[2].
Wyżyna Mirowsko-Olsztyńska charakteryzuje się występowaniem licznych ostańców i mogotów, na których często zlokalizowano zamki (Zamek w Olsztynie, Zamek w Mirowie, Zamek w Bobolicach, Zamek w Smoleniu, Zamek w Ogrodzieńcu). Większe zgrupowania tych skałek to Skały Olsztyńskie, Skały Mirowskie[3]. W mikroregionie tym występują także inne formy rzeźby krasowej: jaskinie, schroniska, wywierzyska, leje krasowe[1]. Część rejonu włączono w obszar Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd, utworzono też cztery rezerwaty przyrody: Sokole Góry, Zielona Góra, Góra Zborów i Smoleń{[3].
Przypisy
- 1 2 Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Z. Czeppe. Regiony fizycznogeograficzne Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej. [w:] Z. Czeppe (red.), Wartości środowiska przyrodniczego Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej i zagadnienia jego ochrony. Stud. Ośr. Dok. Fizj. t. 1, PAN, Wrocław–Warszawa–Kraków, 1972.
- 1 2 Mapa. Jura Krakowsko-Częstochowska. Część północna 1:52 000, Warszawa: ExpressMap, 2015, ISBN 978-83-88112-71-3.