Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
rycerzyk czerwonołuskowy |
Nazwa systematyczna | |
Tricholomopsis ornata (Fr.) Singer Mycologia 35(2): 153 (1943) |
Rycerzyk czerwonołuskowy (Tricholomopsis ornata (Fr.) Singer) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tricholomopsis, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1838 r. Fries nadając mu nazwę Agaricus ornatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1943 r. Singer, przenosząc go do rodzaju Tricholomopsis[1]. Synonimy nazwy naukowej[2]:
- Agaricus ornatus Fr. 1838
- Dendrosarcus ornatus (Fr.) Kuntze 1898
- Pleurotus ornatus (Fr.) Sacc. 1887
- Tricholoma ornatum (Fr.) Quél. 1878
- Tricholomopsis ornata (Fr.) Singer 1943 var. ornata
Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia
Średnica 3-6 cm, początkowo wypukły, później płaski, zazwyczaj z niewielkim garbkiem. Powierzchnia o barwie od żółtej do oliwkowożółtej, pokryta rdzawobrązowymi, czasem czerwonawymi łuskami. Brzeg podwinięty i nieco kutnerowaty[4][5].
W kolorze żywożółtym o nieco piłkowanych ostrzach[5].
Wysokość 4–6 (8) cm, grubość 0,3–0,5 cm. Kolor jasnocytrynowy, jedynie pod blaszkami oliwkowy. Powierzchnia włókienkowata, ale bez łusek, pod samymi blaszkami oprószona. Pierścienia brak[5].
Żółty, bez zapachu i bez smaku. Dobrą cechą rozpoznawczą jest reakcja z amoniakiem; miąższ w reakcji z nim nie zmienia barwy, podczas gdy u T. rutilans zmienia barwę na żywo różową, a u T. decora na pomarańczową[5].
Eliptyczne o rozmiarach (6)7–9(10) × 4,5–6 μm. Cheilocystydy maczugowate lub workowate, pleurocystydy o kształcie od cylindrycznego do wrzecionowatego[5].
Występowanie i znaczenie
W polskiej literaturze mykologicznej opisano tylko jedno stanowisko tego grzyba (w Białowieskim Parku Narodowym), jednak jego rozprzestrzenienie nie jest znane, niewątpliwie występuje również w wielu innych miejscach[3].
Saprotrof. Rośnie w lasach iglastych i mieszanych na próchniejącym drewnie[3]. Grzyb niejadalny[4].
Gatunki podobne
- rycerzyk oliwkowożółty (Tricholomopsis decora) ma łuski oliwkowobrązowe do oliwkowoczarnych[4].
Przypisy
- 1 2 3 Index Fungorum. [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
- 1 2 3 Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- 1 2 3 Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- 1 2 3 4 5 M. Bon, 1991, Flore Mycologique d'Europe 2. Les Tricholomes et ressemblants. CRDP – Amiens