Stone Cold Steve Austin - zwycięzca Royal Rumble matchu’u w 2001. Było to trzecie zwycięstwo Stone Colda Steve’a Austina w walce typu Royal Rumble match. | ||||
Motto gali |
30 men. Every man for himself. One victor. | |||
---|---|---|---|---|
Informacje | ||||
Promocja |
World Wrestling Federation | |||
Data |
21 stycznia 2001 | |||
Widownia |
17 137 | |||
Hala |
New Orleans Arena | |||
Miejsce |
Nowy Orlean, Luizjana | |||
Royal Rumble – chronologicznie | ||||
| ||||
– chronologicznie | ||||
|
Royal Rumble (2001) – 14. edycja gali Royal Rumble wyprodukowana przez federację World Wrestling Federation (WWF), która odbyła się 21 stycznia 2001 w hali New Orleans Arena w miejscowości Nowy Orlean w stanie Luizjana[1]. Po raz trzeci w historii WWF zwycięzcą Royal Rumble matchu został Stone Cold Steve Austin, który uzyskał prawo walki o tytuł WWF Championship na gali WrestleMania X-Seven. Tym samym Stone Cold Steve Austin jest obecnie jedynym wrestlerem federacji WWF (obecnie WWE), który trzykrotnie zwyciężał w Royal Rumble matchu[2]. Gala oferowała sześć walk (w tym jedną nagraną do programu Sunday Night Heat)[3].
W Royal Rumble matchu wziął również udział aktor komediowy Drew Carey, który wszedł jako piąty zawodnik i został wyeliminowany przez samego siebie (uciekając przed konfrontacją z Kane’m) i spędzając w ringu niespełna trzy minuty[4]. Podczas gali odbyły się również walki o najważniejsze tytuły mistrzowskie federacji WWE. The Dudley Boyz pokonali Edge’a i Christiana zdobywając mistrzostwo WWF Tag Team Championship; Chris Jericho pokonał Chrisa Benoit o tytuł WWF Intercontinental Championship a Ivory obroniła WWF Women’s Championship w walce przeciwko Chynie. W walce o najważniejsze mistrzostwo w federacji WWF (WWF Championship), Kurt Angle obronił tytuł przed Triple H’m[5].
Rezultaty walk
Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
---|---|---|---|
1H | Lo Down (Chaz i D’Lo Brown) (w/ Tiger Ali Singh) pokonali Kaientai (Funakiego i Takę Michinoku)[6] | Tag team match | 1:57 |
2 | The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley i D-Von Dudley) pokonali Edge’a i Christiana (c) | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 9:58 |
3 | Chris Jericho pokonał Chrisa Benoit (c) | Ladder match o WWF Intercontinental Championship | 18:43 |
4 | Ivory (c) (w/ Steven Richards) pokonała Chynę | Singles match o WWF Women’s Championship | 3:27 |
5 | Kurt Angle (c) (w/ Trish Stratus) pokonał Triple H’a (w/ Stephanie McMahon-Helmsley) | Singles match o WWF Championship | 24:18 |
6 | Stone Cold Steve Austin wygrał Royal Rumble match eliminując jako ostatniego z ringu Kane’a | 30-osobowy Royal Rumble match na walkę o tytuł WWF Championship na gali WrestleMania X-Seven | 1:01:52 |
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką H – walka była transmitowana przed PPV na Sunday Night Heat |
Royal Rumble match
Nowy zawodnik wchodził do ringu co 2 minuty.
Wchodzący jako[7] | Zawodnik | Wyeliminowany jako | Wyeliminowany przez | Czas w ringu | Liczba wyeliminowanych zawodników |
---|---|---|---|---|---|
1 | Jeff Hardy | 4 | Matt Hardy | 06:36 | 3 |
2 | Bull Buchanan | 1 | Jeff Hardy i Matt Hardy | 02:08 | 0 |
3 | Matt Hardy | 3 | Jeff Hardy | 04:45 | 3 |
4 | Faarooq | 2 | Jeff Hardy i Matt Hardy | 00:58 | 0 |
5 | Drew Carey | 5 | Samego siebie | 02:54 | 1 |
6 | Kane | 29 | Stone Cold Steve Austin | 53:46 | 11 |
7 | Raven | 9 | Kane | 08:51 | 0 |
8 | Al Snow | 8 | 07:08 | 0 | |
9 | Perry Saturn | 10 | 05:02 | 0 | |
10 | Steve Blackman | 7 | 03:08 | 0 | |
11 | Grand Master Sexay | 6 | 01:03 | 0 | |
12 | The Honky Tonk Man | 11 | 01:16 | 0 | |
13 | The Rock | 28 | 38:42 | 3 | |
14 | The Goodfather | 12 | The Rock | 00:13 | 0 |
15 | Tazz | 13 | Kane | 00:10 | 0 |
16 | Bradshaw | 18 | The Undertaker | 17:40 | 0 |
17 | Albert | 20 | Kane | 15:53 | 0 |
18 | Hardcore Holly | 21 | The Undertaker | 14:04 | 0 |
19 | K-Kwik | 16 | Big Show | 07:53 | 0 |
20 | Val Venis | 22 | The Undertaker | 10:22 | 0 |
21 | William Regal | 14 | Test | 02:01 | 0 |
22 | Test | 15 | Big Show | 02:08 | 1 |
23 | Big Show | 17 | The Rock | 01:23 | 2 |
24 | Crash Holly | 19 | Kane | 02:31 | 0 |
25 | The Undertaker | 25 | Rikishi | 10:45 | 4 |
26 | Scotty 2 Hotty | 23 | Kane i The Undertaker | 00:47 | 0 |
27 | Stone Cold Steve Austin | - | Zwycięzca | 09:38 | 3 |
28 | Billy Gunn | 27 | Stone Cold Steve Austin | 07:22 | 0 |
29 | Haku | 24 | 02:51 | 0 | |
30 | Rikishi | 26 | The Rock | 02:35 | 1 |
Statystyki Royal Rumble matchu
- Kane pobił rekord w ilości wyeliminowanych uczestników podczas tego Royal Rumble matchu - wyeliminował 11 zawodników. Jego rekord został pobity dopiero podczas edycji Royal Rumble w 2014 (po 13 latach) kiedy Roman Reigns wyeliminował 12 wrestlerów.
- Stone Cold Steve Austin osiągnął rekord zwycięstw w Royal Rumble matchu osiągając 3 zwycięstwa w tego typu rywalizacji (pobił rekordy Shawna Michaelsa i Hulka Hogana, którzy mieli 2 zwycięstwa). Ten rekord nie został dotychczas wyrównany[8].
- Najdłużej przebywającym zawodnikiem w ringu był Kane, który pozostawał w walce przez 53 minuty i 46 sekund.
- Najkrócej w ringu przebywał Tazz, który walczył zaledwie przez 10 sekund.
Przypisy
- ↑ WWF Royal Rumble '01, profightdb.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Stan na dzień 3 stycznia 2023. Patrz: 'Stone Cold' Steve Austin at WWE Royal Rumble: Reliving His 3 Battle Royal Wins, bleacherreport.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ WWE Royal Rumble 2001, onlineworldofwrestling.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ WWE ROYAL RUMBLE: WHEN COMEDIAN DREW CAREY ENTERED THE 2001 EVENT, sporf.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Royal Rumble 2001, wwe.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Royal Rumble 2001 January 21, 2001 in New Orleans, LA New Orleans Arena drawing 16,056 ($666,700) Shown live on PPV (1.35), prowrestlinghistory.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Rumble Entrance & Elimination Info, prowrestlinghistory.com, [dostęp 2023-01-03].
- ↑ Stan na dzień 3 stycznia 2022.
Linki zewnętrzne
- Royal Rumble history, wwe.com, [dostęp 2023-01-03].
- WWF Royal Rumble 2001, cagematch.com, [dostęp 2023-03-01].