Bragging Rights
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw (2009–10)
SmackDown (2009–10)
ECW (2009)

Pierwsza gala

Bragging Rights (2009)

Ostatnia gala

Bragging Rights (2010)

Motyw gali

Walki pomiędzy zawodnikami brandów Raw i SmackDown

Bragging Rights – zakończony cykl gal profesjonalnego wrestlingu produkowanych w październiku w latach 2009-2010 przez World Wrestling Entertainment i nadawanych na żywo w systemie pay-per-view. Cykl został wprowadzony w 2009 i zastąpił Cyber Sunday w październikowym slocie w kalendarzu gal federacji.

Głównym konceptem cyklu były mecze pomiędzy wrestlerami z brandów Raw i SmackDown. Wśród tych walk był 14-osobowy tag team match pomiędzy zawodnikami dwóch brandów[1]. W 2009 członkowie brandu, z którego wygrali najwięcej walk, otrzymywali jako nagrodę puchar[1]. Rok później zwycięski brand wyłaniało w jedynej walce pomiędzy rosterami – 14-osobowym tag team matchu, gdyż zrezygnowano z innych rywalizacyjnych walk. Brand SmackDown zdobył puchar dwukrotnie[2].

W 2011 cykl został zastąpiony przez powracające WWE Vengeance. W 2012 WWE zdecydowało na posiadanie tylko jednej gali PPV w październiku i zaczęto organizować tylko WWE Hell in a Cell[3][4].

Lista gal

Gala Lokalizacja Arena Walka wieczoru Drużyny
Bragging Rights (2009)
25 października 2009		 Pittsburgh, Pensylwania Mellon Arena Randy Orton (c) vs. John Cena
60-minutowy Anything Goes Iron Man match o WWE Championship		 Drużyna Raw: D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) (kapitanowie), Big Show, Cody Rhodes, Jack Swagger, Kofi Kingston i Mark Henry
Drużyna SmackDown: Kane i Chris Jericho (kapitanowie), R-Truth, Matt Hardy, Finlay i The Hart Dynasty (Tyson Kidd i David Hart Smith
Bragging Rights (2010)
24 października 2010		 Minneapolis, Minnesota Target Center Randy Orton (c) vs. Wade Barrett
Singles match o WWE Championship		 Drużyna Raw: The Miz (kapitan), Ezekiel Jackson, Sheamus, John Morrison, CM Punk, Santino Marella i R-Truth
Drużyna SmackDown: The Big Show (kapitan), Jack Swagger, Kofi Kingston, Tyler Reks, Alberto Del Rio, Rey Mysterio i Edge

Wyniki gal

2009

Braggind Rights (2009)
Motyw muzyczny

„Step Up (I'm On It)” – Maylene and the Sons of Disaster[5]

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown
ECW

Sponsor

WWE SmackDown vs. Raw 2010

Data

25 października 2009

Widownia

13 562

Hala

Mellon Arena

Miejsce

Pittsburgh, Pensylwania

Gale pay-per-view – chronologicznie
Hell in a Cell (2009) Braggind Rights (2009) Survivor Series (2009)
Bragging Rights – chronologicznie
— Braggind Rights (2009) Bragging Rights (2010)

Bragging Rights (2009) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 25 października 2009 w Mellon Arena w Pittsburgh w Pensylwanii. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu Bragging Rights.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Christian (c) pokonał Paula Burchilla Singles match o ECW Championship[6] –
2 The Miz (Raw) pokonał Johna Morrisona (SmackDown) Singles match[7] 10:54
3 Michelle McCool, Beth Phoenix i Natalya (SmackDown) pokonały Melinę, Kelly Kelly i Gail Kim (Raw) Six-Diva tag team match[8] 06:54
4 The Undertaker (c) pokonał CM Punka, Rey'a Mysterio i Batistę Fatal 4-Way match o World Heavyweight Championship[9] 09:55
5 Team SmackDown (Chris Jericho, Kane, R-Truth, Matt Hardy, Finlay, Tyson Kidd i David Hart Smith) pokonali Team Raw (Triple H'a, Shawna Michaelsa, Big Showa, Cody'ego Rhodesa, Jacka Swaggera, Kofi'ego Kingstona i Marka Henry'ego) 14-osobowy tag team match o Bragging Rights Trophy 15:34
6 John Cena pokonał Randy'ego Ortona (c) z wynikiem 6–5 60-minutowy Iron Man match o WWE Championship[10]
Jeśli Cena przegra, będzie musiał odejść z brandu Raw.		 1:00:00
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
Iron Man match
Wynik Zdobywca punktu Metoda Czas
1–0 John Cena Orton odklepał po dźwigni STF 3:55
1–1 Randy Orton Cena został przypięty po otrzymaniu RKO 9:00
2–2 John Cena i Randy Orton Podwójne przypięcie 17:00
3–2 John Cena Orton został przypięty po otrzymaniu Attitude Adjustment z górnej liny 19:40
3–3 Randy Orton Cena został przypięty po otrzymaniu Dream Street od Teda DiBiasego 20:55
3–4 Randy Orton Cena został przypięty po byciu rzuconym o siatkę oświetleniową 25:35
4–4 John Cena Cena przypiął Ortona za pomocą small package 33:00
4–5 Randy Orton Cena został przypięty po otrzymaniu Elevated DDT z krawędzi ringu o podłogę 35:20
5–5 John Cena Orton został przypięty po otrzymaniu Attitude Adjustment na stół komentatorski 51:00
6–5 John Cena Orton odklepał po założeniu na nim dźwigni STF 59:54

2010

Braggind Rights (2010)
Motyw muzyczny

„It's Your Last Shot” – Politics and Assassins

Informacje
Promocja

World Wrestling Entertainment

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

WWE SmackDown vs. Raw 2011

Data

24 października 2010

Widownia

9 000

Hala

Target Center

Miejsce

Minneapolis, Minnesota

Gale pay-per-view – chronologicznie
Hell in a Cell (2010) Braggind Rights (2010) Survivor Series (2010)
Bragging Rights – chronologicznie
Bragging Rights (2009) Braggind Rights (2010) —

Bragging Rights (2010) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację World Wrestling Entertainment (WWE). Odbyła się 24 października 2010 w Target Center w Minneapolis w stanie Minnesota. Emisja była przeprowadzana na żywo w systemie pay-per-view. Była to druga i ostatnia gala w chronologii cyklu Bragging Rights.

Podczas gali odbyło się osiem walk, w tym jedna będąca częścią niedzielnej tygodniówki Sunday Night Heat.

Nr Wyniki Stypulacje Czas
1D Montel Vontavious Porter pokonał Chavo Guerrero Singles match[11] –
2 Daniel Bryan pokonał Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) poprzez submission Singles match[12] 16:14
3 The Nexus (David Otunga i John Cena) pokonali Cody'ego Rhodesa i Drewa McIntyre'a (c) poprzez submission Tag team match o WWE Tag Team Championship[13] 06:29
4 Ted DiBiase (z Maryse) pokonał Goldusta (z Aksaną) Singles match[14] 07:29
5 Layla (c) (z Michelle McCool) pokonała Natalyę Singles match o WWE Divas Championship[15] 05:23
6 Kane (c) (z Paulem Bearerem) pokonał The Undertakera Buried Alive match o World Heavyweight Championship[16] 16:59
7 Team SmackDown (Big Show, Rey Mysterio, Jack Swagger, Alberto Del Rio, Edge, Tyler Reks i Kofi Kingston) (z Hornswogglem) pokonał Team Raw (The Miza, R-Trutha, John Morrison, Santino Marellę, Sheamusa, CM Punka i Ezekiela Jacksona) (z Alexem Riley'em) 14-osobowy elimination tag team match[17] 27:40
8 Wade Barrett (z Johnem Ceną) pokonał Randy'ego Ortona (c) przez dyskwalifikację Singles match o WWE Championship[18]
Jeśli Barret przegra, Cena zostanie zwolniony.		 14:34
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
14-man elimination tag team match
Nr. eliminacji Wrestler Drużyna Wyeliminowany przez Metoda Czas[19]
1 Santino Marella Raw Tylera Reksa Burning Hammer 02:38
2 Kofi Kingston SmackDown Sheamusa High Cross 06:52
3 Jack Swagger SmackDown Johna Morrisona Starship Pain 13:07
4 Tyler Reks SmackDown Sheamusa Brogue Kick 14:32
5 Big Show SmackDown – Odliczony poza-ringowo 15:29
6 Sheamus Raw – Odliczony poza-ringowo 15:29
7 R-Truth Raw Edge'a Spear 16:42
8 John Morrison Raw Edge'a Spear 17:09
9 Alberto Del Rio SmackDown CM Punka Back Slide 18:05
10 CM Punk Raw Rey'a Mysterio 619 24:07
11 Ezekiel Jackson Raw Rey'a Mysterio 619 26:16
12 The Miz Raw Edge'a Spear 27:40
Zwycięzcy: Team SmackDown (Edge i Rey Mysterio)

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Mitch Passero: Results:SmackDown curses Raw. World Wrestling Entertainment, 2009-10-25. [dostęp 2009-10-25].
  2. ↑ Mitch Passero: Results:Team blue brags again. WWE, 2010-10-24. [dostęp 2010-10-25].
  3. ↑ WWE Presents Vengeance. WWE. [dostęp 2011-05-22].
  4. ↑ Upcoming events listing. WWE. [dostęp 2011-05-22].
  5. ↑ "Step Up (I'm On It)" by Maylene and the Sons of Disaster is the official theme song for Bragging Rights. World Wrestling Entertainment, 2009-10-09. [dostęp 2009-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-12)].
  6. ↑ Adam Martin: Dark match before Bragging Rights PPV. WrestleView, October 26, 2009. [dostęp 2012-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (grudnia 13, 2019)].
  7. ↑ Greg Adkins: Results:Awe Struck by Miz. World Wrestling Entertainment, 2009-10-25. [dostęp 2009-10-15].
  8. ↑ James Vermillion: Results:Glamazing finish. World Wrestling Entertainment, 2009-10-25. [dostęp 2009-10-25].
  9. ↑ Michael Burdick: Results:Phenom wins, Animal turns rabid. World Wrestling Entertainment, 2009-10-25. [dostęp 2009-10-25].
  10. ↑ Craig Tello: Results:Iron will in the Steel City. World Wrestling Entertainment, 2009-10-25. [dostęp 2009-10-25].
  11. ↑ Adam Martin: Live report from Bragging Rights in Minneapolis. WrestleView, October 24, 2010. [dostęp 2012-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (October 28, 2010)].
  12. ↑ United States Champion Daniel Bryan def. Intercontinental Champion Dolph Ziggler. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  13. ↑ John Cena & David Otunga def. Drew McIntyre & "Dashing" Cody Rhodes (New WWE Tag Team Champions). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  14. ↑ Ted DiBiase ( with Maryse) def. Goldust ( with Aksana). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  15. ↑ Self-professed "Co-Divas Champion" Layla def. Natalya. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  16. ↑ World Heavyweight Champion Kane def. The Undertaker (Buried Alive Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  17. ↑ Team SmackDown def. Team Raw (WWE Bragging Rights Tag Team Elimination Match). World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  18. ↑ Wade Barrett ( with John Cena) def. WWE Champion Randy Orton by Disqualification. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2010-10-24].
  19. ↑ James Caldwell: Caldwell's WWE Bragging Rights PPV Results 10/24: Ongoing "virtual time" coverage of live PPV – Orton vs. Barrett, Kane vs. Taker, Raw vs. Smackdown. Pro Wrestling Torch, 2010-10-24. [dostęp 2010-10-26].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.