Roman Adam Staniewicz
Ilustracja
Roman Adam Staniewicz (1927–1929)
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1890
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1949
Praga

Kierownik Konsulatu RP w Koszycach
Okres

od 1922
do 1925

Poprzednik

Jerzy Lechowski

Następca

Zygmunt Zawadowski

Kierownik Konsulatu RP w Bratysławie
Okres

od 1925
do 1927

Następca

Zygmunt Merdinger

Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Królewcu
Okres

od 1927
do 1929

Poprzednik

Zygmunt Merdinger

Następca

Kazimierz Papée

Konsul Generalny RP w Kurytybie
Okres

od 1932
do 1934

Poprzednik

Kazimierz Downarowicz

Następca

Czesław Kulikowski

Konsul Generalny RP w Berlinie
Okres

od 1934
do 1936

Poprzednik

Wacław Gawroński

Następca

Adam Kruczkiewicz

'Charge d'affaires RP w Czechosłowacji
Okres

od 1947
do 1948

Poprzednik

Stefan Wierbłowski

Następca

Józef Olszewski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Komandor Orderu Krzyża Południa (Brazylia)

Roman Adam Staniewicz (ur. 25 lipca 1890 w Tarnopolu, zm. 5 lipca 1949 w Pradze)[1] – doktor praw, urzędnik konsularny.

Życiorys

Uzyskał tytuł naukowy doktora. Pełnił cały szereg funkcji w polskiej służbie zagranicznej, m.in. sekretarza konsularnego w Pradze (1919–1922)[1], wicekonsula, kierownika urzędu w Koszycach (1922–1925), wicekonsula, kierownika konsulatu w Bratysławie (1925–1927), konsula/konsula generalnego, kier. urzędu w Królewcu (1927–1929), urzędnika w MSZ (1929–1932), konsula generalnego w Kurytybie (1932–1934), konsula generalnego w Berlinie (1934–1936), kiedy przeniesiono go w stan nieczynny. W 1939 mieszkał w Jarocinie.

W 1945 był współautorem szkicu propozycji dla rządu czechosłowackiego w sprawie rozgraniczenia terytoriów na Śląsku Cieszyńskim[2], a następnie powierzono mu funkcję charge d'affaires RP w Pradze (1947–1948).

Zmarł 5 lipca 1949[3] w Pradze, i tam 8 lipca 1949 został pochowany[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Małgorzata Szostakowska: Konsulaty polskie w Prusach Wschodnich w latach 1920–1939. Olsztyn: Pojezierze, 1990, s. 199.
  2. ↑ Marek Kazimierz Kamiński: Polsko-czechosłowackie stosunki polityczne przed konferencją trzech mocarstw w Poczdamie (maj-czerwiec 1945) cz. 1, Zeszyty Historyczne (nr 81–82), Instytut Literacki Paryż 1987.
  3. ↑ Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Stai-Stankiew » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-07-04] (pol.).
  4. ↑ Pogrzeb min. pełn. Romana Staniewicza. „Trybuna Ludu”. Nr 187 (201) Rok II, s. 2, 11 lipca 1949. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2023-07-04].
  5. ↑ M.P. z 1949 r. nr 67, poz. 871 „za zasługi położone w służbie państwowej”.
  6. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi w służbie państwowej”.
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 35 „za zasługi na polu ogólno-państwowej pracy”.
  8. ↑ Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).

Bibliografia

  • Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938.
  • Jerzy Bestry: Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej w Czechosłowacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2005, 221 s., ISBN 83-229-2669-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.