Kazimierz Downarowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1885
Klikowa

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1939
Piaśnica, Polska

Konsul RP w Antwerpii (Belgia)
Okres

od 1922
do 1928

Konsul RP w Kurytybie
Okres

od 1928
do 1932

Kierownik Działu Postępowania Celnego, radca Urzędu Celnego w Gdyni
Okres

od 1934
do 1938

Zastępca naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni
Okres

od 1938
do 1939

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości

Kazimierz Downarowicz (ur. 1 czerwca 1885 w Klikowej, zm. 11 listopada 1939 w Piaśnicy) – polski inżynier, urzędnik dyplomatyczny, konsul RP w Belgii i Brazylii, zastępca naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni.

Życiorys

Kazimierz Downarowicz urodził się 1 czerwca 1885 roku w majątku Klikowa w pow. radomskim, jako syn Medarda Downarowicza h. Przyjaciel[1] i Stefanii z Hornowskich h. Korczak. Kształcił się w szkole średniej w Mitawie k. Rygi na Łotwie. Studiował w Liège (Belgia) na wydziale inżynierii. Po skończeniu fakultetu inżynierii praktykował swój zawód w wielkich zakładach przemysłowych w Sheffield w Anglii.

W roku 1920 został przeniesiony do Antwerpii w Belgii w charakterze attaché emigracyjnego; w roku 1922 został tamże konsulem RP. W roku 1928 mianowany konsulem w Konsulacie Generalnym RP w Kurytybie[2], gdzie pracował cztery lata.

Po powrocie do Polski pracował w Ministerstwie Skarbu, które delegowało go w połowie września 1934 do Gdyni, mianując kierownikiem Działu Postępowania Celnego i radcą Urzędu Celnego[3]. Był też prezesem Koła Urzędników Celnych i członkiem Polskiego Związku Zachodniego.

Został zamordowany w masowej egzekucji 11 listopada 1939 roku w Piaśnicy[4]. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.

Życie rodzinne

Miał żonę Halinę z Kraszewskich i córkę Danutę. Jego braćmi byli znani polscy politycy Medard Downarowicz i Stanisław Downarowicz.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom III), Warszawa 1906, s. 244-245.
  2. ↑ Gazeta „Lud”, Kurytyba, 22.08.1928, Nr 58. [dostęp 2018-08-01].
  3. ↑ Księga adresowa Gdyni 1937–1938, s. 28.
  4. ↑ Ofiary zbrodni w Piaśnicy. [dostęp 2018-07-23].
  5. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.