 Reggiane Re.2005 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Reggiane |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
10 maja 1942 |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
tłokowy silnik rzędowy Fiat RA. 1050 RC. 58 Tifone |
| Moc |
1475 KM (1083kW)startowa |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11 m |
| Długość |
8,73 m |
| Wysokość |
3,15 m |
| Powierzchnia nośna |
20,4 m² |
| Masa | |
| Własna |
2600 kg |
| Startowa |
3560 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
565 km/h na 2000 m |
| Prędkość przelotowa |
515 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
1100 m/min |
| Pułap |
12 000 m |
| Zasięg |
1250 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 działka kal. 20 mm 2 wkm kal. 12,7 mm 630 kg bomb | |
| Rzuty | |
 | |
.svg.png.webp){kind=small}
Reggiane Re.2005 Sagittario (wł.: łucznik) – włoski samolot myśliwski z okresu II wojny światowej, ostatni model produkowany seryjnie z serii zapoczątkowanej samolotem Reggiane Re.2000. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do poprzednich modeli, był całkowicie nową konstrukcją.
Historia
Prace projektowe rozpoczęły się w 1941 roku. Plany maszyny były gotowe w grudniu 1941 roku, a płatowiec bez silnika już w lutym 1942 roku. Całkowicie odmienną konstrukcją od wcześniejszych w samolotach Reggiane było podwozie. O ile poprzednie podwozie główne chowało się do tyłu poprzez obrót o 90 stopnie, to teraz z uwagi na rozmieszczenie uzbrojenia w skrzydłach było to niemożliwe i przyjęto koncepcję taką jak w Messerschmitt Bf 109 lub Supermarine Spitfire, czyli chowało się w kierunku końcówek skrzydła[1]. Samolot miał też wciągane kółko ogonowe. Napęd stanowił produkowany na licencji pod oznaczeniem FIAT RA.1050 RC.58 Tifone niemiecki silnik DB-605A (używany w samolocie Messerschmitt Bf 109G). Silnik zamontowano dopiero w kwietniu 1942 roku, z uwagi na to, że zaginął w transporcie i został odnaleziony dopiero w Mediolanie[2] i prototyp (MM494) oblatano 10 maja 1942 r[3]. Podczas testów osiągnął on prędkość maksymalną 678 km/h a w nurkowaniu 980 km/h[4]. Natychmiast po oblataniu samolot skierowano do produkcji. Pomimo doskonałych osiągów i właściwości w 1942 roku zamówiono tylko 3 kolejne prototypy i 16 maszyn przedseryjnych. W związku z powyższym w firmie Reggiane rozważano możliwość sprzedaży na eksport. Wstępnie rozważano sprzedaż licencji i zamówiono 50 egzemplarzy do Szwecji, ale ostatecznie do zawarcia kontraktu nie doszło z uwagi na niemożność spełnienia żądań co do terminów dostaw[1]. W lutym 1943 roku, pod naciskiem Niemiec, zamówiono 16 maszyn serii 0 oraz 750 maszyn seryjnych.
W kwietniu 1943 na drugim prototypie (MM495) zamontowano oryginalny niemiecki silnik DB.605 ze śmigłem VDM od Bf 109G. Maszyna ta osiągnęła w testach prędkość 720 km/h na 7300 m. Po zakończeniu prób był on wykorzystywany przez Luftwaffe do obrony pól naftowych w Rumunii[4].
Pierwsze seryjne maszyny Re.2005 seria 0 dostarczono w maju 1943 roku. W momencie kapitulacji Włoch 8 września 1943 roku, ukończono budowę 34 maszyn seryjnych serii 0. Po kapitulacji produkcję na żądanie Niemiec kontynuowano, ale nie wiadomo ile jeszcze egzemplarzy wyprodukowano.[1].
Prace rozwojowe
- W ramach prac nad rozwojem rozpoczęto prace nad dwukadłubową wersją maszyny Re.2005 Bifusoliera podobną do North American P-82 Twin Mustang. Prace nad tą wersją przerwano.
- Inną opracowywaną wersją była Re.2005R. W celu poprawy osiągów w tyle kadłuba miał zostać zainstalowany oryginalny silnik odrzutowy konstrukcji inż. P.S. Campiniego złożony z klasycznego silnika spalinowego Fiat A-20 o mocy 370 KM napędzający dwie turbosprężarki, które sprężały powietrze, które dopiero potem było mieszane z paliwem i spalane. Wylot spalin znajdował się w ogonie. Oczekiwano, że prędkość wzrośnie do 730 km/h[5].
- Istniały też niezrealizowane plany zastosowania w płatowcu Re.2005 niemieckiego silnika odrzutowego Jumo 004B (identycznego z napędem Me 262).
Użycie
Samoloty Re.2005 były wykorzystywane do obrony Sycylii, a następnie Neapolu i Rzymu. Nieliczne egzemplarze znalazły się w lotnictwie Włoskiej Republiki Socjalnej, operując z lotniska Bresso koło Mediolanu. Kilka samolotów Re.2005 o numerach MM096100-04 i MM096106-1 walczyło jeszcze w specjalnej eskadrze obrony Berlina w listopadzie 1944 roku. Jeden egzemplarz został przewieziony w 1945 do USA, gdzie został poddany testom i uznany za jeden z najlepszych samolotów myśliwskich na świecie.
Opis konstrukcji
Reggiane Re.2005 był jednomiejscowym, jednosilnikowym dolnopłatem konstrukcji całkowicie metalowej z chowanym klasycznym podwoziem z kółkiem ogonowym. Napędzany był 12-cylindrowym silnikiem rzędowym Fiat RA. 1050 RC. 50 Tifone. Uzbrojenie składało się z dwóch karabinów maszynowych Breda-SAFAT kal. 12,7 mm umieszczonych w kadłubie nad silnikiem, jednego działka Mauser MG 151 kal. 20 mm strzelającego przez wał śmigła i dwóch takich działek w skrzydłach. Możliwe było również podwieszenie bomby 630 kg na zaczepie pod kadłubem lub dwóch bomb po 160 kg pod skrzydłami.
Zobacz też
Bibliografia
- Francis Crosby, Rafał Iwiński: Samoloty myśliwskie świata : zdjęcia Imperial War Museum. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10607-9.
- Wiesław Bączkowski, Włoskie samoloty wojskowe 1936 - 1945, Warszawa: „Lampart”, 1999, ISBN 83-86776-49-8, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 751529809.
- A. Ryś "Reggiane Re.2005 Saggitario" nTW Nr 3 z 1998 r.
Przypisy
- 1 2 3 A. Ryś "Reggiane Re.2005 Saggitario" nTW Nr 3 z 1998 r.
- ↑ Reggiane. fire.prohosting.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-23)]., (dostęp 7 listopada 2009 r.)
- ↑ Tak: A. Ryś "Reggiane Re.2005 Saggitario" nTW Nr 3 z 1998 r. Podawana też jest data 7 maja 1942 r: Reggiane Re.2005 Sagittario (Archer) lub 9 maja 1942 r.: Reggiane RE.2005 Sagittario
- 1 2 Re.2005 Sagittario, (dostęp 7 listopada 2009 r.)
- ↑ A. Ryś "Reggiane Re.2005 Saggitario" nTW Nr 3 z 1998 roku.
.svg.png.webp)
