Zdjęcie Puka wykonane przez sondę Voyager 2 | |
Planeta | |
---|---|
Odkrywca |
Stephen Synnott, Voyager Imaging Team |
Data odkrycia |
30 grudnia 1985 |
Tymczasowe oznaczenie |
S/1985 U1 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka |
86 000 km[1] |
Mimośród |
0,0001[1] |
Okres obiegu |
0,762 d[1] |
Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,319°[1] |
Długość węzła wstępującego |
268,734°[1] |
Argument perycentrum |
177,094°[1] |
Anomalia średnia |
245,796°[1] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa |
162 ± 4 km[2] |
Powierzchnia |
~82 450 km² |
Objętość |
~2,23 ×106 km³ |
Masa |
2,9 ×1018 kg |
Średnia gęstość |
1,3 g/cm³[2] |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,028 m/s² |
Prędkość ucieczki |
69 m/s |
Okres obrotu wokół własnej osi | |
Albedo |
0,104 ± 0,006[2] |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|
Temperatura powierzchni |
64 K |
Puk (Uran XV ) – największy wewnętrzny księżyc Urana. Spośród księżyców odkrytych przez sondę Voyager 2 jedynie Puk został zaobserwowany na tyle wcześnie, że mogła ona zostać zaprogramowana do szczegółowego sfotografowania go.
Jest on szóstym co do wielkości księżycem Urana, znacznie mniejszym od piątej Mirandy. Orbita Puka jest umiejscowiona wewnątrz jej orbity, a także wewnątrz odkrytego w 2003 roku pierścienia mi, najbardziej zewnętrznego pierścienia planety.
W celtyckiej mitologii i angielskim folklorze, Puk jest psotnym chochlikiem, przez chrześcijan wyobrażanym jako demon zła. Nazwa księżyca pochodzi od Puka, postaci ze sztuki Sen nocy letniej Szekspira, w której razem z elfami podróżuje nocami dookoła świata.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Puck. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-25]. (ang.).