Powiat sanocki
powiat
Państwo

 Polska

Województwo

lwowskie

Siedziba

Sanok

Powierzchnia

1282 km²

Populacja (1938)
• liczba ludności


114 000

• gęstość

89 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

2

Liczba gmin wiejskich

8

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa

Powiat sanocki – powiat województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej. Jego siedzibą było miasto Sanok.

Demografia

Według spisu ludności z 30 września 1921 powierzchnia powiatu sanockiego wynosiła 1261 km², a na jego terenie istniały dwa miasta, Sanok i Rymanów oraz 129 gmin wiejskich. Ludność powiatu wynosiła wówczas 102 167 mieszkańców, z czego 13 134 w miastach i 88 893 na wsiach. Gęstość zaludnienia na 1 km² wynosiła 81 osób.

Według stanu z 1925 powierzchnia powiatu sanockiego wynosiła 1238,79 km², ludność 102 435 mieszkańców (w tym katolików 91 163, wyznania mojżeszowego 11 249 oraz innych wyznań 23)[1].

Spis powszechny z 1931 wykazał, że ludność powiatu wzrosła o 9 732 (111 899 mieszkańców, w tym 17 879 w miastach), a gęstość zaludnienia wyniosła 87,3. Powierzchnia powiatu miała wtedy 1282 km².

Według stanu z 1934 obszar powiatu wynosił 12.754 ha (z tego 2/3 terenu górzystego), który był podzielony na 128 gmin miejskich i 2 miejskie (Sanok i Rymanów)[2].

Według stanu z 1938 ludność powiatu wynosiła 114 tys. mieszkańców[3].

Siedziba

Na początku II Rzeczypospolitej w latach 20. siedziba starostwa była w kamienicy przy Rynku nr 14[4][5]. Do końca II RP w 1939 Urząd Starostwa Powiatu Sanockiego funkcjonował w budynku przy ul. Henryka Sienkiewicza 5 w Sanoku[6]. Sala posiedzeń rady powiatu sanockiego mieściła się w budynku przy rynku[7]. W latach 30. mieszkanie starosty mieściło się w sanockim zamku[8][9].

W sierpniu 1939 stanowisko sekretarza starostwa pełnił Arnold Andrunik, a komendantem gmachu starostwa był Bronisław Polityński[10]. Po wybuchu II wojny światowej 1 września 1939 zorganizowano ewakuację dokumentów urzędu (tajnych, poufnych), maszyn biurowych, depozytów (broń), które furmankami z wsi Wujskie zostały wywiezione z miasta[11]. Cały konwój obejmował także sanocki Urząd Skarbowy i Urząd Gminy[12]. We wrześniu 1939 pod Haliczem konwojujący tajne akta i dokumenty starostwa spalili je i wrzucili z mostu do rzeki Dniestrze[13][14].

Starostowie sanoccy

Siedziba starostwa powiatu sanockiego (stan w latach 40. XX wieku)
Zastępcy (wicestarostowie)
Sekretarze

Urzędnicy

Powiatowi lekarze
Powiatowi lekarze weterynarii

Gminy wiejskie w 1934

1 sierpnia 1934 r. dokonano nowego podziału powiatu na gminy wiejskie[47].

Miasta

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Informator Powszechny Rzeczypospolitej Polskiej z Kalendarzem P. P. na Rok 1925. Warszawa: 1925, s. 360.
  2. ↑ Powiat Sanocki. „Legjon Młodych”. Nr 3, s. 38, 1 marca 1934.
  3. ↑ Monografia powiatu sanockiego. Przemyśl: Wydawnictwo 10 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego i Przemyskiego Okręgu Tow. Rozwoju Ziem Wschodnich, 1938, s. 9.
  4. ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 136, 142. ISBN 978-83-60380-26-0.
  5. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 63. ISBN 978-83-933657-8-4.
  6. ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 707. [dostęp 2015-07-08].
  7. ↑ Edmund Słuszkiewicz: Przewodnik po Sanoku i Ziemi Sanockiej. Sanok: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1938, s. 64.
  8. ↑ Spis abonentów sieci telefonicznych państwowych i koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy). Warszawa: Ministerstwo Poczt i Telegrafów, 1932, s. 514.
  9. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 66. ISBN 978-83-933657-8-4.
  10. ↑ Andrunik 2018 ↓, s. 9.
  11. ↑ Andrunik 2018 ↓, s. 9-10.
  12. ↑ Andrunik 2018 ↓, s. 10.
  13. ↑ Andrunik 2018 ↓, s. 14.
  14. ↑ Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2009, s. 26.
  15. 1 2 Sprawy osobowe urzędników starostwa 1919-1936 (zespół 23, sygn. 3, nr mikr. 160746). Archiwum Państwowe w Przemyślu.
  16. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 63, 66. ISBN 978-83-933657-8-4.
  17. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 66-67. ISBN 978-83-933657-8-4.
  18. ↑ Stanisław Piekarski: Domy Żołnierza Polskiego. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1997, s. 80. ISBN 83-85389-15-6.
  19. ↑ II. W ziemi sanockiej 1920–1930. W: Stanisław Proń: Szukałem człowieka. Wspomnienia. Kraków: Muzeum Farmacji Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 76. ISBN 978-83-933657-8-4.
  20. ↑ Okólnik. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”. Nr 28, s. 3, 15 maja 1928.
  21. ↑ Ruch służbowy. Przeniesieni. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 3, s. 30, 15 marca 1929.
  22. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 2, s. 39, 20 stycznia 1929.
  23. ↑ Część urzędowa. Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. „Gazeta Lwowska”. Nr 90, s. 3, 18 kwietnia 1929.
  24. ↑ Wielkie przenosiny w województwach i powiatach.
  25. ↑ Stanisław Piekarski: Domy Żołnierza Polskiego. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1997, s. 82. ISBN 83-85389-15-6.
  26. ↑ Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa. Warszawa: 1928, s. 798.
  27. ↑ Przemyski Meysztowicz. „Ziemia Przemyska”. Nr 2, s. 2, 12 stycznia 1929.
  28. ↑ Dr Klimow – starostą w Sanoku. „Chwila”. Nr 3617, s. 1, 19 kwietnia 1929.
  29. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 101, 15 kwietnia 1932.
  30. ↑ Wojciech Sołtys, Miasto i jego władze, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 531.
  31. ↑ Marek Drwięga. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 40, 41, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  32. ↑ Nowy starosta grodzki we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 77, s. 3, 5 kwietnia 1932.
  33. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 8, s. 126, 14 maja 1932.
  34. ↑ Kronika miejska. „Gazeta Lwowska”. Nr 16, s. 2, 22 stycznia 1936.
  35. ↑ Zmiany personalne na terenie województw lwowskiego i tarnopolskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 139, s. 2, 23 czerwca 1939.
  36. 1 2 Andrunik 2018 ↓, s. 7.
  37. ↑ Edward Zając. Józef Trznadel – wicestarosta sanocki (I). „Zasłużył na chwalebne uznanie”. „Gazeta Bieszczadzka”. Nr 15 (321), s. 8, 23 lipca 2004.
  38. ↑ Edward Zając. Józef Trznadel – wicestarosta sanocki (I). „Cieszył się szacunkiem mieszkańców”. „Gazeta Bieszczadzka”. Nr 16 (322), s. 8, 6 sierpnia 2004.
  39. ↑ Przeniesienie zostało anulowane. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 235-236, 20 listopada 1929. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 1, s. 17, 20 stycznia 1930.
  40. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 236, 20 listopada 1929.
  41. ↑ 341. Ruch służbowy. „Kielecki Dziennik Wojewódzki”. Nr 25, s. 447, 11 października 1930.
  42. ↑ 122. Regulamin porządkowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 16, s. 193, 16 sierpnia 1939.
  43. ↑ Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 43.
  44. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 7, s. 3, 1 lipca 1925.
  45. ↑ Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 50. [dostęp 2019-12-15].
  46. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 7, s. 92, 7 kwietnia 1929.
  47. ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 649.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.