Pałecznica trawolubna
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pałecznicowate

Rodzaj

pałecznica

Gatunek

pałecznica trawolubna

Nazwa systematyczna
Typhula ishikariensis S. Imai
Trans. Sapporo nat. Hist. Soc. 11(1): 75 (1930) [1929]

Pałecznica trawolubna (Typhula ishikariensis S. Imai) – gatunek grzybów z rodziny pałecznicowatych (Typhulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Typhula, Typhulaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisał w 1929 roku Sanshi Imai[1]. Synonimy[2]:

  • Typhula idahoensis Remsberg 1940
  • Typhula ishikariensis var. canadensis J.D. Sm. & Årsvoll 1978
  • Typhula ishikariensis var. idahoensis (Remsberg) Årsvoll & J.D. Sm. 1978[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[1]

Morfologia i rozwój

Sklerocja w stanie świeżym o barwie od ciemnobursztynowej do ciemnokasztanowej, po wysuszeniu ciemnobrązowe do prawie czarnych. Podkładki w kształcie pałeczek o barwie od bladożółtej do szarobiałej, na trzonach o barwie szarobrązowej. Rozmiary sklerocjów w różnych regionach świata różnią się znacznie: w Japonii przy długotrwałej pokrywie śnieżnej są duże, przy krótkotrwałej mniejsze, podczas gdy w polskich populacjach większe znaczenie niż czynniki genetyczne miała temperatura i dominowały drobne sklerocja. Na całym świecie mniejsze sklerocja są przystosowaniem do krótszego lub bardzo zmiennego czasu trwania pokrywy śnieżnej i silnie do kombinacji tych dwóch czynników[3].

Występowanie i siedlisko

Pałecznica trawolubna występuje na półkuli północnej[4], na obszarach o chłodnym klimacie umiarkowanym, w strefach mroźnych oraz w Arktyce, w tym w północnej Japonii, Rosji, północnej Skandynawii i Ameryce Północnej. Dotyczy to w szczególności arktycznych obszarów Alaski, Jukonu, Grenlandii, okręgu Finnmark w Norwegii, fińskiej Laponii, szwedzkiej Laponii, Svalbardu i Grenlandii. Występuje wszędzie tam, gdzie pokrywa śnieżna zalega ponad 150 dni w roku[3]. W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył tylko jedno stanowisko tego gatunku w Polsce w polu uprawnym na źdźble żyta i kłosówki, podane w 1985[5].

Rozwija się na gatunkach z rodziny wiechlinowatych (na trawach), w tym na zbożach. Jest grzybem pasożytniczym, pasożytem obligatoryjnym. Wraz z pałecznicą trawową (Typhula incarnata) wywołuje chorobę pałecznica zbóż i traw[6].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Index Fungorum [online] [dostęp 2022-06-25].
  2. 1 2 Species Fungorum [online] [dostęp 2022-06-25].
  3. 1 2 Tamotsu Hoshino i inni, Cold adaptation in the phytopathogenic fungi causing snow mold, „Mycoscience. Mycological Society of Japan”, 50 (1), 2009, s. 26–38, DOI: 10.1007/s10267-008-0452-2, ISSN 1340-3540, S2CID 85291046.
  4. ↑ Występowanie Typhula ishikariensis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-12-25].
  5. ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  6. ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.