Pław
wieś
Ilustracja
Neogotycki kościół z 2 poł. XIX w.
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

krośnieński

Gmina

Dąbie

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

66-615[1]

SIMC

0909087

Położenie na mapie gminy Dąbie
Mapa konturowa gminy Dąbie, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pław”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pław”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Pław”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pław”
Ziemia51°59′46″N 15°11′58″E/51,996111 15,199444[2]

Pław (niem. Plau)[3] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dąbie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Nazwa

W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Plaw.[4][5]. Miejscowość wzmiankowano jako Ploth około 1300 roku, a w 1351 roku pojawiła się w jednym z dokumentów informacja o przedstawicielu rodu Doberschütz osiadłego we wsi Plaw[3].

Historia

Dobra rycerskie w 1565 roku należały do Hansa von Löbena. W późniejszym okresie dosyć często dochodziło do zmian właścicieli dóbr pławskich. Członkowie rodziny von Luck byli właścicielami około 1650, von Berg w 1800, a von Scholten w 1850 roku. Została opublikowana informacja w 1879, że właścicielem dóbr był niejaki Scherz i we wsi pracowała fabryka krochmalu oraz cegielnia[3].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:

  • domy, pl. Kasztanowy 8, 17, z XVIII wieku/XIX wieku
  • dom, ob. nadleśnictwo, z XVIII wieku/XIX wieku
  • dom mieszkalno-gospodarczy, z połowy XIX wieku
  • kuźnia, z początku XIX wieku

inne zabytki:

  • kościół parafialny pw. św. Elżbiety Portugalskiej, neogotycki z drugiej połowy XIX wieku[3]. Stoi na miejscu starszej świątyni[7]. Trójnawowa budowla z trójbocznie zamkniętym prezbiterium od wschodu i od zachodu prostokątną wieżą. Posiada dwuspadowy dach, a prezbiterium wielospadowy. Pięciokondygnacyjną wieżę nakrywa wysoki hełm ostrosłupowy. Otwory okienne mają kształt ostrołukowy. Przy zachodniej stronie nawy zachowała się drewniana empora organowa, którą wspiera sześć drewnianych słupów[7].

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 945 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102311
  3. 1 2 3 4 Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 222.
  4. ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  5. ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
  6. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 12. [dostęp 2013-01-22].
  7. 1 2 Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. s. 223.

Bibliografia

  • Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 222-223. ISBN 978-83-919914-8-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.