Odwrócona chromatografia gazowa (lub inwersyjna chromatografia gazowa, IGC, z ang. inverse gas chromatography) – technika służąca do badania właściwości powierzchniowych, np. adsorbentów, katalizatorów heterogenicznych, polimerów itp. Opiera się o technikę chromatografii gazowej. Obiektem jej badań jest wypełnienie kolumny chromatograficznej, na które dozuje się pary odpowiednio dobranego, o znanych właściwościach, czystego związku chemicznego, eluującego najczęściej w warunkach izotermicznych.

Zarejestrowany chromatogram (lub odpowiedni zbiór chromatogramów) poddawany jest dalszej obróbce matematycznej, w wyniku której otrzymuje się np. parametry izotermy adsorpcji, ciepło adsorpcji czy rozkład energii powierzchniowej^[1][2].

Wyznaczanie izotermy adsorpcji

Jedna z metod:

Przekształcenia chromatogramu

Wybierany jest zakres danych pomiarowych z otrzymanego chromatogramu (A), oś sygnału jest przekalibrowywana na stężenie chwilowe, a następnie na ciśnienie równowagowe (z równania stanu gazu doskonałego), natomiast oś czasu retencji na objętość retencji (B). Po zamianie miejscami osi (C), otrzymuje się zależność

${\displaystyle {\frac {da}{dp}}={\frac {V_{n}}{m}}.}$

Następny etap to dopasowanie numeryczne przetworzonych danych do wybranej pochodnej izotermy adsorpcji i wyznaczenie jej parametrów, czego wynikiem jest wykres (D).

Przypisy