Objętość retencji – wielkość związana ściśle z czasem retencji, stosowana często w badaniach fizykochemicznych techniką odwróconej chromatografii gazowej. Definiuje jaką objętość fazy ruchomej należy użyć do wymycia z kolumny eluującej substancji.
Całkowita objętość retencji jest iloczynem wartości przepływu fazy ruchomej [ml/min] i czasu retencji
Podobnie wylicza się objętość martwą układu, stosując zamiast czasu retencji czas martwy
Powyższe wzory pozwalają na otrzymanie zredukowanej objętości retencji:
Absolutna objętość retencji to:
gdzie jest tzw. współczynnikiem ściśliwości Jamesa-Martina
gdzie: to ciśnienie na wlocie, a ciśnienie na wylocie kolumny chromatograficznej.
Objętość właściwa retencji to:
gdzie 273,15 to temperatura [K], do której się przelicza objętość właściwą, – temperatura kolumny, a – masa wypełnienia kolumny.
Objętość właściwą retencji można traktować jak funkcję stanu i jest ona często wykorzystywana w odwróconej chromatografii gazowej jako podstawowy parametr do dalszych obliczeń fizykochemicznych
Bibliografia
- Retention volumes, [w:] A.D. McNaught , A. Wilkinson , Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.R05366, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).