Ośrodek Organizacyjny Broni Pancernej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1942

Rozformowanie

1943

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Bronisław Rafalski

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Broń pancerna

Ośrodek Organizacyjny Broni Pancernejoddział broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie

W styczniu ukazał się rozkaz dowódcy armii o rozbudowie wojska. Dowódca broni pancernej major Stanisław Szostak rozkazem z 15 stycznia 1942 roku zarządził utworzenie Ośrodka Organizacyjnego Broni Pancernej z 5 i 6 Batalionu Pancernego Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej[uwaga 1]. Na miejsce formowania ośrodka wyznaczono rejon Karabałt koło Frunze. Pierwszy rozkaz dzienny ośrodka wydany został 16 marca 1942 roku.

Grupa organizacyjna ośrodka

  • dowódca – p.o. kpt. br. panc. Bronisław Rafalski
  • zastępca dowódcy – kpt. Kazimierz Rosen-Zawadzki (dotychczasowy dowódca 5 bpanc)
  • adiutant – ppor. Jerzy Orzeszko
  • oficer techniczny i zaopatrzenia – p.o. st. majster wojskowy Tadeusz Majewski
  • oficer ewidencyjno-personalny – p.o. chor. Kazimierz Kuźniarski
  • szef kancelarii – plut. Zdzisław Świerczyński
  • naczelny lekarz OOBP – mjr dr Leon Kelle
  • referat kulturalno-oświatowy – por. Henryk Kleinert[uwaga 2]
  • kwatermistrz – por. Józef Czepul (vel Czepula)
  • oficer żywnościowy – p.o. chor. Tomasz Piekiełko
  • oficer materiałowy – st. majster wojskowy Michał Lech
  • oficer gospodarczy – p.o. chor. Donat Ruperunos.
  • dowódca kompanii administracyjno-gospodarczej – Wincenty Arcisz
  • dowódca kompanii warsztatowej – p.o. st. majster wojskowy Edmund Szelesta.

Ośrodkowi podlegały służbowo i gospodarczo także inne jednostki.

25 marca 1942 roku wyznaczono następującą obsadę batalionów i kompanii:

  • dowódca 1 batalionu czołgów – kpt. br. panc. Mieczysław Kosiewicz
dowódca 1 kompanii – por. kaw. Jan Czarnowski
młodszy oficer – ppor. kaw. Henryk Jacewicz
dowódca 2 kompanii – por. Tadeusz Szafnicki (por. Tadeusz Trejdosiewicz)
młodszy oficer – ppor. Tadeusz Siczek
dowódca 3 kompanii – por. kaw. Jak Bik
  • dowódca 2 batalionu czołgów – kpt. br. panc. Antoni Dzięciołowski
dowódca 4 kompanii – por. Janusz Wiszniewski
młodszy oficer – ppor. Zygmunt Wierciński
dowódca 5 kompanii – ppor. Bohdan Józefowski
młodszy oficer – ppor. piech. Henryk Brauliński
dowódca 6 kompanii – ppor. Stanisław Szułowicz (początkowo ppor. Zygmunt Wierciński)
młodszy oficer – chor. Walenty Śliwiński
p.o. dowódcy batalionu szkolnego- por. br. panc. Henryk Kleinert (vel Klainert)
dowódca kompanii warsztatowej – por. Aleksander Dackowski
młodszy oficer – ppor. Władysław Gryziński
dowódca kompanii administracyjno-gospodarczej – por. Wincenty Arcin
dowódca kompanii łączności – por. Teofil Czarnecki
dowódca kompanii poborowej – por. kaw. Andrzej Gromadzki
młodszy oficer – chor. Tomczak

Na Bliskim Wschodzie

24 marca 1942 roku w Starej Mikołajówce rozpoczęto planowanie przemieszczenia ośrodka na Bliski Wschód. 27 marca oddziały zgrupowały się na stacji Karabałt, a 28 marca o 8.00 przez Ługowoja, Arys, Taszkent, Samarkandę, Aizchubad wyruszono do Krasnowodska. 1 kwietnia zaokrętowano żołnierzy na pokładzie statku – cysterny „Profintescu”. W związku z chorobą dowódcy OOBP 25 marca 1942 roku obowiązki pełnił kpt. Kazimierz Rosen-Zawadzki. W Wielki Piątek rano statek rzucił kotwicę przed wejściem do portu Pahlewi w Persji. Pododdziały zakwaterowano na plaży. Zarządzono kąpiel i dezynfekcję. 14 kwietnia 1942 Ośrodek transportem kołowym przegrupował się w okolice Teheranu. Dalej droga wiodła do Ahwazu. Tam to 20 kwietnia przeprowadzono kolejną reorganizację.

Struktura organizacyjna ośrodka

dowódca – kpt. br. panc. Bronisław Rafalski

  • zastępca dowódcy OOBP – kpt. br. panc. Kazimierz Rosen-Zawadzki
  • adiutant – ppor. br. panc. Jerzy Orzeszko
  • dowódca plutonu sztabowego – por. tab. Wincenty Arcisz
  • kwatermistrz – por. Józef Czepul
  • oficer ewidencyjno-gospodarczy – por. kaw. Jan Czarnowski
  • p.o. oficera technicznego – st. m.w. Tadeusz Majewski
  • kapelan – ks. Wacław Krawczyk[uwaga 3]
  • oficer łącznikowy – ppor. Henryk Brauliński[uwaga 4]
  • zbrojmistrz- st. majster wojskowy Michał Lech (od 21 IV 1942)

1 batalion czołgów:

  • dowódca batalionu – kpt. br. panc. Mieczysław Kosiewicz
  • adiutant – por. br. panc. Henryk Kleinert
  • dowódca 1 kompanii – ppor. Tadeusz Siczek[uwaga 5]
  • dowódca 2 kompanii – ppor. br. panc. Jan Strycharczyk
  • dowódca 3 kompanii – ppor. br. panc. Włodzimierz Zalewski

2 batalion czołgów:

  • dowódca – kpt. br. panc. Antoni Dzięciołowski
  • adiutant – ppor. art. Władysław Gryziński
  • p.o. dowódcy 4 kompanii – chor. Walenty Śliwiński
  • p.o. dowódcy 5 kompanii – ppor. piech. Zygmunt Wierciński
  • p.o. dowódcy 6 kompanii – ppor. kaw. Bohdan Józefowski

batalion szkolny (inaczej: 3 batalion czołgów):

  • p.o. dowódcy – por. piech. Edward Krzeczkowski (od 3 lub od 21 V 1942 por. Henryk Kleinert)
  • adiutant – ppor. kaw. – Stanisław Szutowicz
  • dowódca 7 kompanii – por. łączn. Teofil Czarnecki
  • oficerowie młodsi 7 kompanii – ppor. kaw. Henryk Jacewicz, por. br. panc. Bogusław Grudziński
  • dowódca 8 kompanii – por. kaw. Andrzej Gromadzki
  • oficerowie młodsi 8 kompanii – por. kaw. Tadeusz Trejdosiewicz, ppor. piech. Henryk Brauliński, ppor. piech. Tadeusz Kowalski
  • dowódca 9 kompanii – por. kaw. Jan Bik
  • oficerowie młodsi 9 kompanii – por. piech. Maksymilian Perła, ppor. Roman Romaniszyn, ppor. Jerzy Słoński

Dalsze szkolenie

25 kwietnia część ośrodka odjechała do Bender - Szachpur, gdzie zaokrętowano ją na MS „Tunera”. 2 maja statek przycumował w porcie Aden, a następnego dnia odpłynął w dalszą drogę. Polskim żołnierzom powierzono obsadę ośmiu stanowisk karabinów maszynowych obrony przeciwlotniczej statku. Grupą tą dowodził por. Gryziński 8 maja statek zacumował w porcie Tefik koło Suezu. Stąd żołnierze ośrodka odjechali pociągiem do El-Kantara nad Kanałem Sueskim, a po przeprawie byli już w Palestynie. Dalej pancerniacy pojechali na kwatery stałe do obozu Hill 69. Tam też 15 maja do ośrodka dołączył III batalion.

Od 12 maja obowiązywał w nim następujący rozkład dnia:

5:00 - pobudka
5:00 - 6:30 - gimnastyka, mycie, sprzątanie, modlitwa, śniadanie
6:30 - 9:30- ćwiczenia według programu
9:30 - 11:00 - czas do dyspozycji dowódców batalionów
11:00 - 12:30 - czas wolny
12:30 - 13:00 - drugie śniadanie
13:00- 16:00-czas wolny
16:00 - 18:00 - ćwiczenia
18:30-19:30- obiad
20:00 - 21:00 - czas wolny
21:00 - capstrzyk

Pierwsze podniesienie flagi w obozie Hill 69 odbyło się o 8.00 21 maja. Wzięły w niej udział delegacje pułków piechoty 19 i 21, 11 pułku artylerii lekkiej, 11 batalionu łączności, 11 oddziału rozpoznawczego, Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej oraz Ośrodka Organizacyjnego Broni Pancernej. Od tego dnia flaga podnoszona była o 7.00, a opuszczana o 20.00.

Dowództwo przykładało wielka wagę do dyscypliny. W jednym z rozkazów można przeczytać:

Podkreślam, że żołnierze broni pancernej winni zawsze być na wysokości honoru żołnierskiego i zachowywać się tak by obserwujące nas narody obce mogły mieć o Polakach jak najlepszą opinię. Od nas, żołnierzy polskich zależy przyszłość Polski na przyszłych konferencjach pokojowych. Jeżeli sprzymierzeńcy nasi stwierdzą, obserwując nas w czasie wojny, że jesteśmy godni pomocy to będziemy mieli tę pomoc i będziemy mieli wielką Polskę, a jeżeli stwierdzą że jesteśmy zgrają nie zdyscyplinowaną to nas zignorują. Dlatego też uprzedzam, że w stosunku do żołnierzy niezdyscyplinowanych, żołnierzy nie godnych miana „Pancerniaków” będę bezwzględny i wytępię tych, którzy w ten lub inny sposób będą plamili dobre imię broni pancernej

.

Przekształcenia

Ośrodek Organizacyjny Broni Pancernej → Batalion Zapasowy Czołgów (22.06. 1943 – 14.04. 1944) → Ośrodek Zapasowy Broni Pancernej7 Pułk Pancerny (PSZ)

Uwagi

  1. Rozkaz L. dz. 150/tjn/Br. Panc
  2. Został dowódcą kompanii warsztatowej, a kierownictwo referatu objął ppor. Tadeusz Siczek
  3. przybył 12 III 1942, 25 IV 1942 odszedł na stanowisko drugiego kapelana obozu w Ahwazie
  4. pomiędzy OOBP a Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej
  5. w czasie choroby zastępował go ppor. Roman Romaniszyn

Przypisy

    Bibliografia

    • A. Suchcitz, M. Wroński: Barwa Pułku 7 Pancernego – zarys monograficzny. Wydawnictwo Instytutu Tarnogórskiego. Tarnowskie Góry 2002
    • Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.