Nielepkowice
wieś
Ilustracja
Kościół filialny w Nielepkowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

jarosławski

Gmina

Wiązownica

Wysokość

180 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

419[1]

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-522[2]

Tablice rejestracyjne

RJA

SIMC

0612536[3]

Położenie na mapie gminy Wiązownica
Mapa konturowa gminy Wiązownica, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nielepkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nielepkowice”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Nielepkowice”
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego
Mapa konturowa powiatu jarosławskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Nielepkowice”
Ziemia50°05′56″N 22°40′57″E/50,098889 22,682500[4]
Wiejski Dom Kultury w Nielepkowicach

Nielepkowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Wiązownica[3][5].

Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie ruskim, w 1739 roku należała wraz z folwarkiem do klucza Jarosław Lubomirskich[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Nielepkowice[3][5]
SIMCNazwaRodzaj
0612542Bednarowoczęść wsi

Historia

Pierwsze wzmianki o wsi Nielepkowice (Nielipkowice) pochodzą z roku 1458 i są związane z podziałem dóbr pomiędzy Spytka Jarosławskiego i jego brata Rafała. „Starszy Spytko osiadł na Jarosławiu, młodszy Rafał na Przeworsku. Do Jarosławia należały prócz zamku i trzech młynów następujące wioski: Munina, Tuczępy, Pełkinie, Kruhel, Ostrów, przedmieście jarosławskie Warski, Wierzbna, Leżachów, Radawa, Wola, Laszki, Las, Szówsko, Wysocko, Wietlin, Nielipkowice, Sobiecin, Tywonie, Łowce (lub Łowcze), Zasanie, Głęboka, Korzenica, Surochow, Pawłowe sioło (obecnie Pawłosiów). Moszczenna, Dobra, Koniaczów, Prowsko, Wiązownica, Dąbrowica i Morawsko”.

Ordynacja jarosławsko-przeworska z 1470 r. króla Kazimierza IV Jagiellończyka także wspomina o Nielepkowicach[7]. Wieś była też wzmiankowana w regestach poborowych, które zapisali poborcy podatkowi ziemi przemyskiej. W latach 1628, 1651 i 1658 Nielepkowice były wzmiankowane razem z Manasterzem: Manasterz et Nielipkowice. W 1674 roku w Nielepkowicach było 16 domów i folwark zarządzany przez Szymunowskiego z 4 domami

Nielipkowice: curia n[obi]lis Szymunowski, a persona sua, consortis et famuli in summa fl. ...................4/0
A personis subditorum rutenorum utriusque sexus n[ume]ro sexdecim in summa fl. ..........................16/0.

Budzyński, Przyboś, [8]

W 1897 roku wybrano zwierzchność gminną, której naczelnikiem został Michał Piątek, a w 125 domach było 698 mieszkańców.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie jarosławskim województwa lwowskiego. W 1921 r. liczyła 795 mieszkańców, w tym 473 Polaków, 313 Ukraińców i 9 Żydów. W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 5 Polaków[9].

W latach 1874–2005 we wsi istniała szkoła podstawowa.

Przypisy

  1. ↑ Wieś Nielepkowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-20], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 812 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. 1 2 3 GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  4. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86763
  5. 1 2 Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  6. ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581–1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 436.
  7. ↑ Hrabyk 1913 ↓, s. 28.
  8. ↑ Budzyński i Przyboś 2000 ↓, s. 129.
  9. ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 269, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.

Bibliografia

  • Piotr Hrabyk: Spytko z Jarosławia monografia. Rocznik TPN. [dostęp 2022-03-21]. (pol.).
  • Zdzisław Budzyński, Kazimierz Przyboś: Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe tom I, część 4. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej 1674. Rzeszów: Wydawnictwo WSP, 2000. ISBN 83-87288-55-1.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.