Muzułmański Cmentarz Tatarski
Obiekt zabytkowy nr rej. 1254-A z 7 grudnia 1984
Ilustracja
Widok ogólny nekropolii
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Tatarska 8

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

islam

Stan cmentarza

czynny

Powierzchnia cmentarza

1 ha

Data otwarcia

1867

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzułmański Cmentarz Tatarski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Muzułmański Cmentarz Tatarski”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzułmański Cmentarz Tatarski”
Ziemia52°15′11″N 20°57′54″E/52,253056 20,965000
Nagrobki na cmentarzu, po lewej grób Safar-Beka Malsaga

Muzułmański Cmentarz Tatarski – zabytkowy mizar znajdujący się przy ul. Tatarskiej 8 w dzielnicy Wola w Warszawie.

W lipcu 2014 cmentarz, razem z pięcioma innymi nekropoliami tworzącymi zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach, został uznany za pomnik historii[1].

Historia

Muzułmański Cmentarz Tatarski został założony w 1867 po zamknięciu z powodu zapełnienia Muzułmańskiego Cmentarza Kaukaskiego przy ul. Młynarskiej, z inicjatywy warszawskiego imama Seifetdina Chosianowa Sinnajewa.

Pierwotnie miał powierzchnię około 0,5 ha, zaś obecnie zajmuje około 1 ha.

Początkowo byli na nim chowani głównie muzułmańscy żołnierze armii rosyjskiej stacjonujący w Warszawie. Później zaczęto grzebać tu innych muzułmanów. Jest on miejscem spoczynku polskich Tatarów, głównie wywodzących się z obszaru Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jeszcze pod koniec XIX w. cmentarz podzielony był na część dla bogatszych (na prawo od wejścia) i część dla biedniejszych (na lewo od wejścia)[2]. Potem ten podział zarzucono z inicjatywy warszawskiego imama[3]. Podczas I wojny światowej spoczęli tu zmarli w niemieckiej niewoli żołnierze rosyjscy wyznający islam. Cmentarz został zniszczony przez Niemców podczas II wojny światowej (w 1942 na teren cmentarza wjechały niemieckie czołgi i inne pojazdy pancerne kryjąc się przed radzieckim nalotem, w 1944 w rejonie Powązek trwały zacięte walki w czasie powstania warszawskiego).

Najstarsze zachowane nagrobki znajdują się obecnie na lewo od wejścia, przed budynkiem administracyjnym.

W 1984 nekropolia została wpisana do rejestru zabytków[4].

Pochowani (m.in.)

Groby symboliczne

Przypisy

  1. ↑ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 2014 r. w sprawie uznania za pomnik historii „Warszawa – zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach” (Dz.U. z 2014 r. poz. 956)
  2. ↑ F.R., Wyznawcy Allaha, "Tygodnik Ilustrowany" 1892, nr 108, s. 52-54
  3. ↑ K. Mórawski, Przewodnik historyczny po cmentarzach warszawskich, Warszawa 1989, s. 136-137
  4. ↑ Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 grudnia 2019 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 63. [dostęp 2020-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-27)].
  5. ↑ Zmarł dr Hussein Mohamed Hassan – Altair Agencja Lotnicza [online], altair.com.pl [dostęp 2020-04-13] (ang.).
  6. ↑ Hussein Mohamed Hassan. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2020-03-29]. (pol.).
  7. ↑ Odszedł Hassan Al-Zubaidi. – Państwo w Państwie [online], panstwowpanstwie.polsatnews.pl [dostęp 2020-04-13] (pol.).

Bibliografia

  • Karol Mórawski: Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny. Warszawa: PTTK „Kraj”, 1991, s. 149-152. ISBN 83-7005-333-5.
  • F.R., Wyznawcy Allaha, Tygodnik Ilustrowany 1892, nr 108, s. 52-54.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.