Parafia

Parafia Świętego Ducha w Warszawie została zorganizowana w 1923; jej siedziba znajdowała się wtedy przy ul. Hożej 39. W tym czasie w stolicy działała jeszcze parafia Zbawiciela Świata przy ul. Żytniej.

W 1945 siedzibę parafii przeniesiono do nowej porzymskokatolickiej świątyni położonej przy ulicy Szwoleżerów 2. Od 25 kwietnia 1945 oficjalnie parafia zyskała miano parafii katedralnej Kościoła. Przy ulicy Szwoleżerów 4 znajduje się plebania parafii.

W 1952 parafia liczyła 480 wiernych, w 1954 – 450 wyznawców, w 1959 – 295 wiernych i 1400 sympatyków, a w 1965 – 369 wiernych i 67 sympatyków. Byli to wierni z całej Warszawy, głównie ze środowiska robotniczego (95%) i inteligenckiego (5%). Ponadto w 1961 erygowano w Warszawie dwie kolejne parafie: przy ul. Żytniej 41 (pw. Chrystusa Arcykapłana i Męczenników Narodu Polskiego) i Wilczej 31 (pw. Miłosierdzia Bożego; reaktywowana w 2005), ale do 1965 nie przekształciły się one w normalnie funkcjonujące placówki. Obecnie parafia liczy ok. 350 wyznawców z terenu całej stolicy i przyległych powiatów.

W latach 1968-1998 proboszczem parafii był ks. dziek. inf. dr Tomasz Wójtowicz, jego następcą został ks. mgr Henryk Dąbrowski, wcześniej będący proboszczem w Studziankach Pancernych.

W Warszawie znajduje się również parafia polskokatolicka Miłosierdzia Bożego przy ul. Wilczej 31 oraz w pobliskim Konstancinie-Jeziornie misyjna parafia polskokatolicka pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła przy ul. Chylickiej 18.

Świątynia

Katedra Świętego Ducha przy ul. Szwoleżerów 2, wzniesiona została w 1906(?) według projektu Leontija Benois, przy współpracy budowniczego Piotra Feddersa, jako cerkiew Lejb-Gwardyjskiego Pułku Ułanów Jego Wysokości, pod wezwaniem Św. Martyniana. W okresie międzywojennym, po odzyskaniu niepodległości świątynia ta służyła 1. Pułkowi Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Od 1945 świątynia należy do Kościoła Polskokatolickiego w RP i jest pod wezwaniem Świętego Ducha.