Moczarnica duża

Moczarnica duża
	Lundomys molitor
	(Winge, 1887)
	Okres istnienia: plejstocen–dziś PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	; Czaszka holotypu
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	bawełniaki
Plemię	Oryzomyini
Rodzaj	moczarnica (Lundomys); Voss & Carleton, 1993
Gatunek	moczarnica duża
Synonimy
	Hesperomys molitor Winge, 1887; Holochilus magnus Hershkovitz, 1955;
	Hesperomys molitor Winge, 1887; Holochilus magnus Hershkovitz, 1955;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; zasięg współczesny stanowiska kopalne

Moczarnica duża^[3] (Lundomys molitor) – gatunek gryzoni z rodziny chomikowatych (Cricetidae), który występuje w Ameryce Południowej.

Systematyka

Gatunek został opisany naukowo w 1887 roku przez H. Winge jako Hesperomys molitor na podstawie skamieniałości znalezionych w jaskini położonej koło Lagoa Santa w stanie Minas Gerais w Brazylii. Współcześnie żyjąca populacja została opisana przez P. Hershkovitza w 1955 roku jako Holochilus magnus^[4].

Biologia

Moczarnica duża współcześnie żyje w stanie Rio Grande do Sul na południu Brazylii oraz w Urugwaju^[2]. Skamieniałości tych gryzoni są znane także z innych części Brazylii oraz z Argentyny. Występuje w pobliżu strumieni i rzek, na mokradłach, wśród roślin wodnych i w wysokiej trawie. Prowadzi nocny, ziemnowodny tryb życia. Jest głównie roślinożerna, buduje gniazda w trzcinach. Jest rzadko chwytana i rzadziej spotykana niż sympatryczny płetwoszczurek brazylijski (Holochilus brasiliensis)^[2].

Populacja

Moczarnica duża jest zagrożona niszczeniem środowiska przez ludzką działalność, w szczególności przez osuszanie bagien. W Urugwaju występuje tylko na trzech znanych stanowiskach, większość sprzyjających jej siedlisk została zniszczona. Dawniej była tam uznawana za „raczej pospolitą”. Jej populacja maleje, ale moczarnica duża jest wciąż uznawana za gatunek najmniejszej troski^[2].

Przypisy

↑ Lundomys molitor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 4 E.E. Gonzalez E.E., G.G. D'elia G.G., U.U. Pardinas U.U., Lundomys molitor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T10219A22328078.en [dostęp 2017-04-24] (ang.).
↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 247. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Lundomys molitor. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2017-04-24]

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[itis-1] Lundomys molitor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] 1 2 3 4 E.E. Gonzalez E.E., G.G. D'elia G.G., U.U. Pardinas U.U., Lundomys molitor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T10219A22328078.en [dostęp 2017-04-24] (ang.).

[miiz-3] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 247. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[msw3-4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Lundomys molitor. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2017-04-24]

[1]

[2]

[3]

[4]