Bawełniaki
Sigmodontinae
J.A. Wagner, 1843[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – bawełniak szczeciniasty (Sigmodon hispidus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Typ nomenklatoryczny

Sigmodon Say & Ord, 1825

Plemiona

13 plemion (w tym 1 o statusie incertae sedis + 4 rodzaje wymarłe o statusie incertae sedis) – zobacz opis w tekście

Bawełniaki[2] (Sigmodontinae) – bardzo rozległa, licząca kilkaset gatunków podrodzina gryzoni z rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki zasiedlające tereny Ameryki[3][4].

Systematyka

Układ filogenetyczny podrodziny Sigmodontinae jest dyskutowany przez naukowców. Podział na plemiona za Illustrated Checklist of the Mammals of the World i nowszymi publikacjami[3][5][6][7][2]:

  • Sigmodontini J.A. Wagner, 1843
  • Ichthyomyini Cockerell & Printz, 1914
  • Plemię incertae sedis:
    • Chinchillula O. Thomas, 1898 – szynszylaczek – jedynym przedstawicielem jest Chinchillula sahamae O. Thomas, 1898 – szynszylaczek górski
    • Abrawayaomys Souza Cunha & Cruz, 1979 – duchaczek – jedynym przedstawicielem jest Abrawayaomys ruschii Souza Cunha & Cruz, 1979 – duchaczek leśny
    • Delomys O. Thomas, 1917 – lasowiak
    • Cordimus Zijlstra, McFarlane, Van Den Hoek Ostende & Lundberg, 2014 – takson wymarły po 1500 roku
  • Reithrodontini Cazzaniga, Cañón & Pardiñas, 2019
  • Oryzomyini Vorontsov, 1959
  • Akodontini Cockerell & Printz, 1914
  • Thomasomyini Steadman & Ray, 1982
  • Andinomyini Salazar-Bravo, Pardiñas, Zeballo & Teta, 2016
  • Euneomyini Pardiñas, Teta & Salazar-Bravo, 2015
  • Wiedomyini Reig, 1980
  • Abrothrichini D’Elía, Pardiñas, Teta & J.L. Patton, 2007
  • Phyllotini Vorontsov, 1959
  • Neomicroxini Pardiñas, Curay, Brito M., Cañón & Moratelli, 2021
  • Rhagomyini Pardiñas, Tinoco, Barbière, Ronez, Cañón, Lessa, Koch & Brito M., 2022

Opisano również rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i niesklasyfikowane w żadnym z powyższych plemion:

  • Cholomys Reig, 1980[8] – jedynym przedstawicielem był Cholomys pearsoni Reig, 1980
  • Honeymys R.A. Martin, Peláez-Campomanes, Ronez, Barbière, Kelly, Lindsay, Baskin, Czaplewski & Pardiñas, 2020[9] – jedynym przedstawicielem był Honeymys mariae (Baskin & Korth, 1996)
  • Jacobsomys Czaplewski, 1987[10]

Przypisy

  1. ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch. Schreiber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 3. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1843, s. 398. (niem.).
  2. 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244–257. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 386–438. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Subfamily Sigmodontinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-28].
  5. ↑ U.F.J. Pardiñas, J. Curay, J. Brito M., C. Cañón & R. Moratelli. A unique cricetid experiment in the northern high-Andean Páramos deserves tribal recognition. „Journal of Mammalogy”. 102 (1), s. 164, 2021. DOI: 10.1093/jmammal/gyaa147. (ang.).
  6. ↑ U.F.J. Pardiñas, N. Tinoco, F. Barbière, C. Ronez, C. Cañón, G.M. Lessa, C. Koch & J. Brito M.. Morphological disparity in a hyperdiverse mammal clade: a new morphotype and tribe of Neotropical cricetids. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 196 (3), s. 1013–1038, 2022. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlac016. (ang.).
  7. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Higher Taxonomy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.12) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-06]. (ang.).
  8. ↑ O.A. Reig. A new fossil genus of South American cricetid rodents allied to Wiedomys, with an assessment of the Sigmodontinae. „Journal of Zoology”. 192 (2), s. 266, 1980. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1980.tb04233.x. (ang.).
  9. ↑ R.A. Martin, P. Peláez-Campomanes, C. Ronez, F. Barbière, T.S. Kelly, TE.H. Lindsay, J.A. Baskin, N.J. Czaplewski & U.F.J. Pardiñas. A new genus of cricetid rodent (Rodentia: Cricetidae) from the Clarendonian (Late Miocene) of North America and a consideration of sigmodontine origins. „Paludicola”. 12 (4), s. 303, 2020. (ang.).
  10. ↑ N.J. Czaplewski. Sigmodont rodents (Mammalia; Muroidea; Sigmodontinae) from the Pliocene (Early Blancan) Verde Formation, Arizona. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 7 (2), s. 191, 1987. DOI: 10.1080/02724634.1987.10011652. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.