Rhagomyini | |||
Pardiñas, Tinoco, Barbière, Ronez, Cañón, G. Lessa, C. Koch & Brito, 2022[1] | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię |
Rhagomyini | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Plemienia: Rhagomys O. Thomas, 1917 | |||
Rodzaje i gatunki | |||
|
Rhagomyini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Plemię obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[4][5][6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 82–103 mm, długość ogona 85–107 mm, długość ucha 10–15 mm, długość tylnej stopy 17–22 mm; masa ciała 16–32 g[5][7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1917 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The Annals and Magazine of Natural History[2]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) drzewomyszora rudawego (R. rufescens).
Etymologia
Rhagomys: gr. ῥαξ rhax, ῥαγος rhagos ‘grono, jagoda’[8]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[9]; Pardiñas i współpracownicy (2022) sugerują również kombinacją: ῥαγοω rhagoō ‘pęknąć’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny
Do plemienia należy jeden rodzaj Rhagomys z następującymi gatunkami[10][7]>[4][3]:
- Rhagomys longilingua Luna & B.D. Patterson, 2003 – drzewomyszor długojęzykowy
- Rhagomys rufescens (O. Thomas, 1886) – drzewomyszor rudawy
- Rhagomys septentrionalis Moreno Cárdenas, Tinoco, Albuja & B.D. Patterson, 2021
Przypisy
- 1 2 U.F.J. Pardiñas, N. Tinoco, F. Barbière, C. Ronez, C. Cañón, G.M. Lessa, C. Koch & J. Brito M.. Morphological disparity in a hyperdiverse mammal clade: a new morphotype and tribe of Neotropical cricetids. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 196 (3), s. 1024, 2022. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlac016. (ang.).
- 1 2 O. Thomas. On the Arrangement of the South American Rats allied to Oryzomys and Rhipidomys. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth Series. 20, s. 192, 1917. (ang.).
- 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 254. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 418. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 484. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Rhagomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-02].
- 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 267. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 220.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).