 Rzeka Mierzawa | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Rzeka | |
| Długość | 64,18 km |
| Powierzchnia zlewni |
563,6 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | na pn. od Bryzdzyn i na pd. od Wolicy |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Nida |
| Miejsce |
na pn.-wsch. od Pawłowic |
| Wysokość |
187,3 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Morfometria
Rzeka, przepływająca przez Wyżynę Miechowską, Garb Wodzisławski, Płaskowyż Jędrzejowski i Dolinę Nidy[3], ma długość 64,18 km[4] i powierzchnię zlewni 563,6 km². Jej bezpośrednie otoczenie stanowią głównie użytki rolne, a także nieliczne lasy mieszane (zwłaszcza w górnym biegu, a w dolnym jedynie małe lasy sosnowe na piaszczystych wydmach). Wody Mierzawy mają charakter zbliżony do wód krasowych, tworząc typowe dlań środowisko. Jest to niska temperatura o niewielkich wahaniach w ciągu roku (od około 5 °C zimą do około 12 °C latem). Podczas największych upałów temperatura ta osiąga najwyżej 15 °C. Woda jest silnie natleniona i ma dużą zawartość związków wapnia, co sprzyja łososiowatym[3].
Przebieg
Źródeł rzeki jest kilka. Są to małe cieki wypływające z łąk rozciągających się na kilkukilometrowej przestrzeni, na południe i wschód od Klimontowa. Od tego miasta rzeka uzyskuje jedno koryto i kieruje się na północny zachód. Za Mstyczowem zatacza obszerny łuk i zmienia bieg na północno-wschodni i wschodni. Do Sędziszowa pozostaje płytka i wąska. Koło Wojciechowic przyjmuje lewy dopływ, Łowiniankę. W pobliżu Krzcięcic przepływa pod mostem linii kolejowej Warszawa – Kraków. Do Słaboszowic płynie malowniczą doliną wśród pól, porośniętą liściastymi drzewami. Koło wsi Mierzawa przerzucono nad nią most drogi ekspresowej S7. Za nim, na krótkim odcinku, jest dwukorytowa, a nad jednym z ramion wznosi się młyn i źródło z bardzo zimną wodą. W tym rejonie przyjmuje prawy dopływ – Mozgawę (w latach 90. XX wieku silnie zanieczyszczaną ściekami z Wodzisławia). Na dalszym odcinku brzegi stają się strome i zadrzewione. Na dnie występuje głównie piasek, a miejscami skały kredowe[3]. Uchodzi do Nidy w okolicach Pawłowic k. Pińczowa (woj. świętokrzyskie).
Przyroda
W wodach rzeki najliczniej występuje pstrąg potokowy. Oprócz niego bytują tu strzebla, głowacz oraz nielicznie pstrąg tęczowy[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mierzawa na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2016-04-03].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 164, ISBN 83-239-9607-5.
- 1 2 3 4 Marian Paruzel, Rzeka Mierzawa, w: Wiadomości Wędkarskie, nr 1/2003, s. 22–23, ISSN 0137-8104.
- ↑ Mierzawa na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Moduł: Obszary dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2016-04-03].
Linki zewnętrzne
- Mierzawa al. ''Sędziszówka'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 354.