Michaił Szalin
Михаил Алексеевич Шалин
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1897
Kumak, gubernia orenburska

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1970
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1916–1960

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Formacja

GRU

Stanowiska

dowódca GRU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna domowa w Rosji
II wojna światowa
zimna wojna

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”

Michaił Aleksiejewicz Szalin (ros. Михаил Алексеевич Шалин; ur. 17 listopada?/29 listopada 1897 we wsi Kumak w guberni orenburskiej, zm. 20 lutego 1970 w Moskwie) – generał pułkownik Armii Radzieckiej, szef Głównego Zarządu Wywiadowczego.

Biografia[1]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1916 ukończył seminarium nauczycielskie i w maju 1916 został powołany jako szeregowy do służby wojskowej. W czerwcu 1917 ukończył przyspieszony kurs Wileńskiej Szkoły Wojskowej w Połtawie. Jako chorąży dowodził kompanią 17 Syberyjskiego Zapasowego Pułku Strzeleckiego.

W maju 1918 wstąpił jako ochotnik do Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, a w listopadzie tegoż roku został członkiem RKP(b). Uczestniczył w wojnie domowej w latach 1918–1921 na stanowiskach od skarbnika do dowódcy pułku w jednostkach Frontu Wschodniego i Zachodniego. Dowodził oddziałem szturmowym podczas stłumienia powstania kronsztadzkiego.

W latach 1922–1929 był komisarzem wojskowym orskiego ujezdu, następnie okręgu tiumeńskiego. Był szefem Zarządu Okręgu Terytorialnego Baszkirskiej ASRR.

W 1928 ukończył starszy kurs kursów „Wystrieł”. Był zastępcą szefa sztabu 13 Korpusu Strzeleckiego. W 1936 ukończył Specjalny (Wschodni) Fakultet Akademii Wojskowej im. M. Frunzego. Od 1935 w stopniu majora. W latach 1936–1938 pozostawał w dyspozycji Zarządu Wywiadu RChACz. W latach 1938–1939 był szefem Centralnej Szkoły Przygotowania Dowódców Sztabu, od 1938 w stopniu pułkownika. Od 1939 był szefem 10 Wydziału sztabu Syberyjskiego Okręgu Wojskowego.

W latach 1941–1945 był szefem sztabu 16 Armii, 22 Armii i 1 Armii Pancernej, generał porucznik.

Od lipca 1952 do sierpnia 1956 i od października do grudnia 1957 był szefem Głównego Zarządu Wywiadowczego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.

Od 1964 w rezerwie. Zmarł w lutym 1970 w stopniu generała pułkownika rezerwy. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Ordery[1]

Przypisy

  1. 1 2 Aleksandr Kołpakidi, Dmitrij Prochorow: Империя ГРУ. Очерки истории российской военной разведки. Moskwa: Ołma-Press, 2000, s. 126. ISBN 5-224-00600-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.