| Metropolita Harbinu | |
.jpg.webp) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1856 |
| Data i miejsce śmierci |
15 marca 1931 |
| Metropolita Harbinu | |
| Okres sprawowania |
1929–1931 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
26 września 1885 |
| Diakonat |
10 listopada 1885 |
| Prezbiterat |
22 grudnia 1885 |
| Chirotonia biskupia |
2 czerwca 1894 |
| Data konsekracji |
2 czerwca 1894 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Metody, imię świeckie Maurycy Lwowicz Gierasimow (ur. 10 lutego?/22 lutego 1856 w guberni tomskiej, zm. 15 marca 1931 w Harbinie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Tomsku, po czym w latach 1878–1882 studiował w Kazańskiej Akademii Duchownej. 23 grudnia tego samego roku dołączył do rosyjskiej misji prawosławnej w dzisiejszym Kraju Ałtajskim jako psalmista. 26 września 1885 złożył śluby zakonne; 10 listopada tego samego roku został hierodiakonem, zaś 22 grudnia – hieromnichem. Stanął również na czele szkoły prowadzonej przez misjonarzy. 16 maja 1894 otrzymał godność archimandryty i został wyznaczony kierownikiem misji, w której uczestniczył. Jednak już 2 czerwca tego samego roku został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii tomskiej z tytułem biskupa bijskiego i zakończył działalność misyjną. 24 grudnia 1898 objął katedrę zabajkalską, zaś 20 grudnia 1912 został przeniesiony na katedrę tomską i ałtajską. 30 czerwca 1914 został biskupem orenburskim i turgajskim. W 1918, pozostając na tej samej katedrze, został podniesiony do godności arcybiskupiej. Z Orenburga wyjechał na początku roku 1919 z powodu sytuacji politycznej w kraju. Udał się do Chin, gdzie w 1920 został pierwszym arcybiskupem harbińskim. W mieście tym współtworzył męski monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej[1].
Razem z całą eparchią przeszedł w jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, który w 1929 podniósł go do godności metropolity. Dwa lata później zmarł.