Maciej Froński (ur. 25 listopada 1973 w Gliwicach) – polski poeta i tłumacz, dziennikarz muzyczny, prawnik z zawodu. Mieszka w Bielsku-Białej.

Jest autorem kilku tomików poetyckich, Rozpoznanie bojem (2006), Poezja spokoju moralnego (2008) i Efekt zimnej wody (2016), jak również zbiór wierszy dla dzieci "Bielski tramwaj" (2023)[1]. Tłumaczy poezję z języka angielskiego, rosyjskiego, francuskiego i włoskiego[2]. Przełożył wiersze między innymi Rustica Filippiego, Jacoma de’ Tolomei, Dantego Alighieri, Francesca Petrarki, Giambattisty Marina, Williama Blake’a (Tygrys), Williama Wordswortha, George’a Gordona Byrona, Percy’ego Bysshe Shelleya (Oda do wiatru zachodniego), Johna Keatsa (Oda do urny greckiej), Edgara Allana Poego (Kruk), Alfreda Tennysona (Przekraczając pas mielizn), Hermana Melville’a, Rainera Marii Rilkego (Wielka jest śmierć...), Alfreda Edwarda Housmana i Roberta Browninga (Pieśń poranna[3] z dramatu Pippa przechodzi), a także Iwana Bunina[4] i Michela Houellebecqa[5]. Jego przekłady wierszy i piosenek z języka angielskiego złożyły się w ksiażkę "Przekłady z poetów języka angielskiego 1500-1950"[6]. W 2023 roku ukazały się „Wiersze wybrane” Vladimira Stockmana w jego przekładzie[7]. Poza tym jest korespondentem „Pisma Folkowego”[8]. Jego artykuł pod tytułem Warszawiak Manu Chao, czyli dole i niedole wykorzenionego podczas budowy kapitalizmu[9] był wyróżniony Nagrodą Indywidualną Piotra Metza w Konkursie Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA 2014, organizowanym przez fundację Meakultura[10][11][12]. Swoje wiersze i przekłady publikował w prasie literackiej: Lampie, Chimerze, Literaturze na Świecie[13], Odrze,Arkadii, Arteriach, Krakowie, Toposie, Nowej Okolicy Poetów, Nowym Filomacie[14], Frazie, Migotaniach, Gazecie Wyborczej, Dzienniku Polskim, w Litieraturnoj Gazietie, w ukazującym się w Nowym Jorku Nowym Dzienniku[8], w brukselskim Journal des Poètes i w zagrzebskiej Poeziji. W 2018 roku Maciej Froński był gościem Międzynarodowego Festiwalu Literatury "Apostrof"[15], w 2015 roku jego praca była prezentowana w Médiathèque Voyelles w Charleville-Mézières we Francji[16][17], a później jeszcze w Moguncji w Niemczech.

Przypisy

  1. ↑ Wyborcza.pl [online], bielskobiala.wyborcza.pl [dostęp 2023-09-26].
  2. ↑ Maciek Froński. literackie.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  3. ↑ Robert Browning: Pieśń poranna, tłum. Maciej Froński. poema.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  4. ↑ Iwan Bunin: [Wiersze, tłum. Maciej Froński]. magazyn-cegla.net. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  5. ↑ Niepogodzony. Antologia osobista 1991–2013 Praca zbiorowa | 29,99 zł | GWFoksal.pl. www.gwfoksal.pl. [dostęp 2021-05-21].
  6. ↑ Przekłady z poetów języka angielskiego - 1500-1950 [online], Fundacja Duży Format [dostęp 2021-06-22] (pol.).
  7. ↑ Wiersze wybrane [online], K.I.T. Stowarzyszenie Żywych Poetów [dostęp 2023-02-24] (pol.).
  8. 1 2 Maciej Froński. artpapier.com. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  9. ↑ Maciej Froński: Warszawiak Manu Chao, czyli dole i niedole wykorzenionego podczas budowy kapitalizmu. meakultura.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  10. ↑ Nagroda dla dziennikarza Pisma Folkowego „Gadki z Chatki”. umcs.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  11. ↑ The Final Gala 2015. fundacjameakultura.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  12. ↑ Konkurs Polskich Krytyków Muzycznych KROPKAl. imit.org.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  13. ↑ Literatura na Świecie 5-6/2014. instytutksiazki.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  14. ↑ Aphra Behn: Pieśń o kochaniu dwóch jednako (przekład: Maciej Froński). pau.krakow.pl. [dostęp 2017-03-30]. (pol.).
  15. ↑ Sparing translatorski
  16. ↑ Maciek Froński. literackie.pl. [dostęp 2018-06-01]. (pol.).
  17. ↑ Biblioparnasse | Artmajeur, Biblioparnasse 2015 + historique du nouveau projet "XXIe siècle sur le Bateau ivre" [online], www.artmajeur.com [dostęp 2023-12-13] (fr.).

Bibliografia

  • Przed Petrarką. Antologia trzynastowiecznej poezji włoskiej. Opracowanie Monika Woźniak, tłumaczenie Maciej Froński, Jadwiga Miszalska, Monika Woźniak, konsultacja językowa i merytoryczna Jadwiga Miszalska, Collegium Columbinum, Kraków, 2005.
  • Rozpoznanie bojem, wydawnictwo Mamiko, Nowa Ruda 2006.
  • Poezja spokoju moralnego, wydawnictwo Kolory, Kraków 2008.
  • Iwan Bunin. Wciąż smutno wierzę w swoje szczęście... red. Iwona Anna Ndiaye i Grzegorz Ojcewicz, wyd. Instytut Słowiańszczyzny Wschodniej UWM, Olsztyn 2013.
  • Efekt zimnej wody, K.I.T. Stowarzyszenie Żywych Poetów, Brzeg 2016.
  • Michel Houellebecq, Niepogodzony. Antologia osobista 1991-2013, wyd. WAB, Warszawa 2021, przełożyli Szymon Żuchowski i Maciej Froński.
  • Przekłady z poetów języka angielskiego 1500-1950, wyd. Fundacja Duży Format, Warszawa 2021.
  • Vladimir Stockman, Wiersze wybrane. K.I.T. Stowarzyszenie Żywych Poetów, Brzeg 2023.
  • Bielski tramwaj, wyd. Maciej Froński, Bielsko-Biała 2023

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.