Herb

Macewicz II (Leliwa odm., Piotrowicz cz. Leliwa odm.) − polski herb szlachecki z nobilitacji, według Bonieckiego i Konarskiego odmiana herbu Leliwa.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu zielonym półksiężyc srebrny z takąż gwiazdą między rogami, na której zaćwieczony krzyż kawalerski tejże barwy. Klejnotu brak[2][3][4].

Najwcześniejsze wzmianki

Herb nadany został przez króla Stanisława Augusta w nobilitacji sekretnej 20 stycznia 1781 w Warszawie subdelegatowi grodzkiemu latyczowskiemu Janowi Macewiczowi wraz z synami Mikołajem, Józefem i Piotrem (subdelegatem grodzkim włodzimierskim), a także jego bratankom Janowi, Antoniemu, Franciszkowi i Mikołajowi, synami Andrzeja[2][4][5]. Ostrowski podaje inną datę nobiltacji: 1764 lub 1765 rok[4].

Rodzina Macewiczów

Jan Macewicz, syn Andrzeja miał mieć synów: Sozonta i Hilarego. Nicefor Onufry, syn Sozonta z synem Jerzym Stanisławem i Jan Ksawery, syn Hilarego z synami: Ksawerym, Julianem, Ludwikiem, Janem i Ignacym Gustawem wylegitymowali się ze szlachectwa w guberni kijowskiej w 1838 i 1847. Synowie Ignacego Gustawa: Gustaw, Juliusz i Ksawery mieli wylegitymować się w 1891. Pius z synem Józefem, Rozalia i Józefa – córki Jozefa, wnuki Jana wylegitymowani ze szlachectwa w 1844 w guberni podolskiej[5]. Józef (syn Jana) miał także syna Brunona Felicjana Mariana Macewicza (ur. 1801 r.)[6].

Herbowni

Herb ten był herbem własnym, więc przysługiwał tylko jednemu rodowi herbownych:

Macewicz.

Przypisy

  1. ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. 1 2 Szymon Konarski: Materiały do Biografii, Genealogii i Heraldyki Polskiej. T. 9. Buenos Aires, Sztokholm: s.n., 1987, s. 157.
  3. ↑ Juliusz Ostrowski red.: Księga herbowa rodów polskich. Cz.1. (Wizerunki herbów). Warszawa: Józef Sikorski, gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 337.
  4. 1 2 3 Juliusz Ostrowski red.: Księga herbowa rodów polskich. Cz.2. (Opisy herbów). Warszawa: Józef Sikorski, gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 197.
  5. 1 2 Adam Boniecki red.: Herbarz polski. T. 16: Łopuszańscy – Madalińscy. Artur Reiski red.. Warszawa: skł. gł. Gebethner i Wolff, 1913, s. 202.
  6. ↑ Wypis Krztów Xsiąg Kościoła Parafialnego Derażeńskiego od Dnia Pierwszego Stycznia do Dnia Ostatniego Grudnia 1801 Roku., Państwowe Archiwum w Żytomierzu, 1801, s. 675 [zarchiwizowane].

Zobacz też

  • herb Leliwa
  • Inne odmiany herbu Leliwa


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.