Macarthuria australis | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina |
Macarthuriaceae | ||
Rodzaj |
Macarthuria | ||
Nazwa systematyczna | |||
Macarthuria Hügel ex Endlicher Endlicher et al., Enum. Pl. Hügel 11. Apr 1837[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
M. australis Hügel ex Endlicher[3] | |||
Synonimy | |||
|
Macarthuria – rodzaj roślin z monotypowej rodziny Macarthuriaceae z rzędu goździkowców (Caryophyllales). Obejmuje 10 gatunków[4] występujących w szerokim pasie wzdłuż wybrzeży Australii. Rodzaj należy do stosunkowo słabo poznanych. Nasiona tych roślin rozprzestrzeniane są przez mrówki (myrmekochoria)[2].
Morfologia
- Pokrój
- Krzewy i byliny o pędach sitowatych – prostych, sztywnych i zielonych[2][5].
- Liście
- Skrętoległe, drobne, bezogonkowe i bez przylistków, często zredukowane do łusek[2][5]. Blaszka całobrzega, żyłkowanie niemal niewidoczne[5].
- Kwiaty
- Drobne, promieniste i obupłciowe, pojedyncze w kątach liści lub zebrane w wielokwiatowe, wierzchotkowate kwiatostany[5]. Kwiaty z 5 (rzadko 10) działkami kielicha. Płatków korony brak lub jest ich 5, wolnych. Pręcików jest 8. Ich cienkie nitki są zrośnięte u nasady. Nitka pręcika wnika między pylniki u nasady główki w postaci łącznika (basifixed). Pylniki pękają podłużnymi bruzdami. Zalążnia górna powstaje zwykle z trzech owocolistków, zwykle jednokomorowa, rzadziej trójkomorowa[2]. Szyjka słupka rozdziela się na trzy w górnej części i każda z nich zwieńczona jest znamieniem[5].
- Owoce
- Torebki zawierające do 10 nasion[5].
Systematyka
Rodzaj należy (jako gatunek typowy) do monotypowej (czyli zawierającej tylko ten takson) rodziny Macarthuriaceae Christenhusz (2014) w obrębie rzędu goździkowców (Caryophyllales)[5].
Rodzaj zaliczany był do rodziny ugłastowatych Molluginaceae i libawowatych Limeaceae. To ostatnie rozwiązanie stosowane było jeszcze w systemie APG III z 2009. Badania molekularne ujawniły, że rodzaj jest siostrzany do całej grupy koronnej w obrębie rzędu goździkowców. Musiał zostać wyodrębniony w randze rodziny, ponieważ jego włączenie do którejś z istniejących rodzin wymuszałoby scalenie całej grupy koronnej (w tym np. goździkowatych z kaktusowatymi)[5]. Rodzina Macarthuriaceae wyróżniona została w systemie APG IV z 2016[2][6].
- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)[2]
caryophylloids |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Wykaz gatunków[4]
- Macarthuria apetala Harv.
- Macarthuria australis Hügel ex Endl.
- Macarthuria complanata E.M.Ross
- Macarthuria ephedroides C.T.White
- Macarthuria foliosa Preiss. ex Steud.
- Macarthuria georgeana Keighery
- Macarthuria intricata Keighery
- Macarthuria keigheryi Lepschi
- Macarthuria neocambrica F.Muell.
- Macarthuria vertex Lepschi
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-04] (ang.).
- 1 2 Macarthuria. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2016-11-11].
- 1 2 Macarthuria. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2016-11-11].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Maarten J.M. Christenhusz, Samuel F. Brockington, Pascal-Antoine Christin, Rowan F. Sage. On the disintegration of Molluginaceae: a new genus and family (Kewa, Kewaceae) segregated from Hypertelis, and placement of Macarthuria in Macarthuriaceae. „Phytotaxa”. 181, 4, s. 238 – 242, 1914. DOI: 10.11646/phytotaxa.181.4.4.
- ↑ The Angiosperm Phylogeny Group. An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG IV. „Botanical Journal of the Linnean Society”. 181, 1, s. 1–20, 2016. DOI: 10.1111/boj.12385.