Legia Rycerska
Historia
Państwo

 Republika Rosyjska

Sformowanie

1917

Rozformowanie

1918

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Eugeniusz Habich

Działania zbrojne
Wojna domowa w Rosji
Walki o Bobrujsk (1918)
Organizacja
Dyslokacja

Bobrujsk

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

I Korpus Polski w Rosji

Legia Rycerska – polska formacja wojskowa Wojska Polskiego na Wschodzie wchodząca w skład I Korpusu Polskiego w końcowym okresie I wojny światowej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W grudniu 1917 Naczelny Polski Komitet Wojskowy w porozumieniu z dowódcą I Korpusu Polskiego postanowił z nadmiaru oficerów utworzyć Legion Rycerski. Stanowił on rezerwę oficerów chwilowo bez stanowisk. Był też zwartym oddziałem bojowym.

Początkowo nosiła ona nazwę Legii Oficerskiej i dzieliła się na kilkanaście pododdziałów w tym Legionu Jazdy pod dowództwem płk. Bielińskiego, 2 Legionu Piechoty pod dowództwem pułkownika Konarzewskiego czy 3. Legionu Artyleryjski i Broni Specjalnych pod dowództwem podpułkownika Habicha. Każdy Legion formowany był na wzór samodzielnej kompanii. 3 Legion nie posiadał armat. Uzbrojony był w karabiny maszynowe. Prowadził jednak kursy artyleryjskie. Do tego Legionu przyjmowani byli też saperzy, lotnicy i radiotelegrafiści.

Rozkazem dowódcy Korpusu z 9 stycznia 1918 legiony zostały przemianowane i przydzielone do poszczególnych dywizji.

Razem Legia Oficerska w 1917 r. w okresie formowania w Mińsku Litewskim liczyła ok. 300 oficerów.

W kwietniu 1918 r. utworzono ponownie oddziały złożone z oficerów tym razem jako Legię Rycerską. Legia podlegała organizacyjne dowódcy Korpusu a organizacyjnie komendantowi twierdzy w Bobrujsku i odegrała wybitnie wielką rolę w walkach w obronie Bobrujska i Rohaczewa. 20 kwietnia 1918 r. liczyła 1000 żołnierzy.

Ubiór oficerów legionów nie różnił się od ubioru oficerów poszczególnych rodzajów broni. Oficerowie mieszkali początkowo na kwaterach i stołowali się oddzielnie.

Skład organizacyjny 20 kwietnia 1918 roku

  • dowódca Legii Rycerskiej − ppłk Eugeniusz Habich
  • dowódca 1 batalionu − kpt. Stanisław Wrzaliński
  • dowódca 2 batalionu − ppłk Czesław Łabuć
  • dowódca plutonu artylerii − kpt Jakowicz
  • dowódca łączności − por. Minkiewicz

W Legii służył również:

Kawalerowie Amarantowej Wstążki

Żołnierze dywizjonu odznaczeni za waleczność Amarantową Wstążką rozkazem dowódcy I Korpusu Polskiego z 19 marca 1918[1]:

  • ś.p. ppor. Bronisław Bekisz
  • ś.p. ppor. Marian Brodawski[uwaga 1]
  • ś.p. chor. Antoni Grudziński[uwaga 2]
  • ppłk Wieczesław Ruszkiewicz[uwaga 3][3]
  • por. Tadeusz Lubicz-Łapiński
  • por. Mikołaj Makowski
  • chor. Marian Piotrowski
  • chor. Józef Radziszewski
  • chor. Jan Kobylański
  • chor. Stanisław Wasilewski
  • kpt. Władysław Hryniewicz
  • kpt. Jan Białokoj[uwaga 4]
  • podkpt. Jan Jaciulewicz
  • podkpt. Józef Cierpicki
  • ppor. Czesław Wardzyński
  • ppor. Tadeusz Konarski
  • ppor. Kazimierz Kocznierowski
  • chor. Stefan Kwitkowski

Uwagi

  1. ↑ tu jako Marian Brodowski[2].
  2. ↑ tu jako podporucznik[2].
  3. ↑ tu jako Wiaczesław Ruszkiewicz[2].
  4. ↑ tu jako Jan Bladokoj[2].

Przypisy

  1. ↑ Placówka ↓.
  2. 1 2 3 4 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 15 lipca 1922 roku, s. 507.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 362, 467, w 1923 roku ppłk rez. piech. Wiaczesław Ruszkiewicz był oficerem rezerwowym 82 pp w Brześciu.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.