Księstwo wieluńskie

Ducatus Velumensis

1370–1391
Herb
Język urzędowy	polski, łacina
Stolica	Wieluń
Typ państwa	monarchia
Głowa państwa	książę Władysław Opolczyk
Data powstania	1370
Data likwidacji	1391
Religia dominująca	katolicyzm

Księstwo wieluńskie (łac. Ducatus Velumensis) – księstwo istniejące na ziemi wieluńskiej w latach 1370–1391.

Historia

W 1370 roku król Polski Ludwik Węgierski nadał ziemię wieluńską Władysławowi Opolczykowi jako lenno, obejmujące ziemię rudzką i okolice od Ostrzeszowa do Olsztyna. Terytorium księstwa poszerzono jeszcze, nadaniem z 1378 roku, o obszar z grodami Bobolice, Brzeźnica, Krzepice i Olsztyn. Księstwo podzielono także na okręgi bolesławski, brzeźnicki, krzepicki, olsztyński, ostrzeszowski i wieluński, gdzie rezydowali burgrabiowie i podsędkowie. Na co dzień zarządzał księstwem starosta.

Odłączenie ziemi wieluńskiej od Korony wywołało niezadowolenie szlachty, która reinkorporację tej ziemi stawiała jako warunek przy wyborze na króla Jadwigi oraz Władysława II Jagiełły. Sytuacja polityczna skłoniła Opolczyka do zawierania sojuszy z krzyżakami. W 1391 roku Jagiełło podjął wyprawę zbrojną i uderzył na nieprzygotowanego do wojny Władysława Opolczyka zajmując Wieluń i wcielając go do Polski wraz z większością ziemi wieluńskiej. W 1401 roku Jagiełło włączył do Polski pozostałą, zachodnią część dawnego księstwa z miastami Ostrzeszowem i Bolesławcem.

Od tego czasu ziemia wieluńska dzieliła się na powiaty powiat wieluński i ostrzeszowski, które stanowiły część województwa sieradzkiego.

Bibliografia

• Przynależność administracyjna Wielunia (do XVI wieku)
• Nasz Wieluń. nasz.wielun.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-15)].
• Wieluń. it-jura.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-28)].

Linki zewnętrzne

• Jerzy Sperka: Urzędnicy Władysława Opolczyka w księstwie wieluńskim