Kolcomysz turecka
Acomys cilicicus[1]
Spitzenberger, 1978[2]
Ilustracja
Kolcomyszy tureckie w praskim zoo
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

sztywniaki

Rodzaj

kolcomysz

Gatunek

kolcomysz turecka

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

brak danych

Kolcomysz turecka[4] (Acomys cilicicus) – gatunek ssaka z podrodziny sztywniaków (Deomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie w Turcji[3][5].

Zasięg występowania

Kolcomysz turecka znana jest tylko z trzech stanowisk w pobliżu Silifke rozciągających się na długości około 15 km wzdłuż śródziemnomorskiego wybrzeża Anatolii w południowej Turcji; granice północne zasięgu nieznane[6].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisała w 1978 roku austriacka teriolożka Friederike Spitzenberger nadając mu nazwę Acomys cilicicus[2]. Holotyp pochodził z obszaru 17 km na wschód od Silifke, w Vil Mersin, w azjatyckie części Turcji[5].

A. cilicicus był uważany za podgatunek A. cahirinus lub A. dimidiatus, lub po prostu umieszczany w kompleksie gatunkowym A. cahirinus-dimidiatus[6]. Badania molekularne przedstawicieli kompleksu gatunkowego A. cahirinus-dimidiatus pozwoliły na utworzenie kladu złożonego z A. minous, A. cilicicus i A. nesiotes[6]. Ze względu na niskie zróżnicowanie genetyczne i chromosomalne (kariotyp A. cilicicus jest niemal identyczny z A. cahirinus i podobny do A. nesiotes) oraz brak izolacji rozrodczej (w niewoli) A. cilicicus i A. minous zostały uznane za podgatunki A. cahirinus[7]. Niemniej jednak, ponieważ nie mogą się rozmnażać ze względu na rozłączne rozmieszczenie i wyraźne różnice morfologiczne (np. w budowie prącia), dopóki nie przeprowadzi się pełniejszych analiz molekularnych, są tymczasowo uważane za odrębne gatunki[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia

  • Acomys: gr. ακη akē „ostry punkt”; μυς mus, μυός muos „mysz”[8].
  • cilicicus: Cylicja (łac. Cilicia), kraina historyczna na pograniczu Azji Mniejszej i Syropalestyny[9].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 91–121 mm, długość ogona 91–117 mm, długość ucha 16–20 mm, długość tylnej stopy 16–20 mm; masa ciała 29–63 g[10].

Populacja

Ze względu na wątpliwości co do pozycji taksonomicznej kolcomyszy tureckiej, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody obecnie nie przydziela temu gatunkowi kategorii zagrożeń. W spisie z 1996 roku był on uznawany za gatunek krytycznie zagrożony. Nie jest znany rozmiar ani trend rozwoju populacji. W miejscu występowania gatunku intensywnie rozwija się turystyka, co może stanowić zagrożenie dla tych gryzoni[3].

Przypisy

  1. ↑ Acomys cilicicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 F. Spitzenberger. Die Stachelmaus von Kleinasien, Acomys cilidcus n. sp. (Rodentia, Muridae). „Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien”. 81, s. 444, 1978. (niem.).
  3. 1 2 3 R. Gerrie, R. Kennerley, Acomys cilicicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-28] (ang.).
  4. ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 257. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Acomys (Acomys) cilicicus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-28].
  6. 1 2 3 4 5 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 440. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. ↑ B. Kryŝtufek & V. Vohralík: Mammals of Turkey and Cyprus. Cz. 3: Rodentia II: Cricetinae, Muridae, Spalacidae, Calomyscidae, Capromyidae, Hystricidae, Castoridae. Koper: Zgodovinsko društvo za južno Primorsko, 2009, s. 1–372. ISBN 978-961-6732-11-6. (ang.).
  8. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 75, 1904. (ang.).
  9. ↑ J. Nijhof: Nederlandse namen voor een deel van de Knaagdieren. paulvoorhaar.nl. [dostęp 2021-12-28]. (niderl.).
  10. ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 599. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.