 pułkownik audytor | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 czerwca 1967 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
naczelny prokurator wojskowy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg.png.webp){kind=small} _BAR.svg.png.webp){kind=small}   | |
Jerzy Węsierski (ur. 16 lutego 1894 w Giżynie, zm. 6 czerwca 1967 w Harlow, Essex) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w 16 lutego 1894 w Giżynie k. Płocka. Studiował prawo w Moskwie[1].
W Wojsku Polskim od grudnia 1918 jako ochotnik, a następnie oficer 4 pułku ułanów[1].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Prokuraturze Wojskowej Okręgu Generalnego Warszawa, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Oddział VI Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych[3].
W latach 1923–1939 referent oraz kierownik referatu i szef wydziału w Departamencie Sprawiedliwości MSWojsk. w Warszawie[4][5]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych[6]. 29 stycznia 1932 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych[7]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 4. lokatą w korpusie oficerów audytorów[8]. W marcu 1939 pełnił służbę w na stanowisku szefa Wydziału Konsultacji Prawnej i Zastępstw[9].
W lipcu 1945 został naczelnym prokuratorem wojskowym[1]. Na stopień pułkownika został mianowany w 1946[1]. We wrześniu tego roku został doradcą prawnym Inspektoratu Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia[1]. Naczelny Wódz, gen. broni Władysław Anders awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1964 w korpusie generałów[1]. Zmarł 6 czerwca 1967 w Harlow, Essex[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[11][9]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[12][10]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 181.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 419, 939.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 306.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 448.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 177.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 98.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 439.
- 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
