Jan Ryszard Werner
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1904
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1966
Łódź

Miejsce spoczynku

Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie

Zawód, zajęcie

konstruktor silników

Dzieci

Krystyna Poklewska

Grób inżyniera Jana Wernera na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie
Grób inżyniera Jana Wernera na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie

Jan Ryszard Werner ps. Karol, Irving (ur. 10 stycznia 1904 w Warszawie, zm. 7 kwietnia 1966 w Łodzi) – polski inżynier, konstruktor silników, profesor.

W 1922 roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[1]. Był filistrem Korporacji Akademickiej Sarmatia. W 1928, po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika, rozpoczął pracę w fabryce silników Perkun SA w Warszawie jako konstruktor[1]. Został następnie kierownikiem jej biura konstrukcyjnego. Opracowano wówczas serię silników przemysłowych i do kutrów rybackich. W 1934 roku przeszedł do pracy w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii w Warszawie[1]. Współpracował przy stworzeniu silników PZInż.405 do samochodu Lux-Sport i PZInż.705 do ciężarówki PZInż 703[1].

Podczas niemieckiej okupacji i przejściu PZInż. pod zarząd niemiecki, powrócił do pracy w prywatnej fabryce Perkun, nadal zajmując się projektowaniem silników[1]. W czasie powstania warszawskiego był żołnierzem AK, zajmował się produkcją broni i miotaczy ognia.[2] Po wojnie objął stanowisko profesora Politechniki Łódzkiej, kierownika Katedry Cieplnych Maszyn Tłokowych Politechniki Łódzkiej. Tutaj też skonstruował wraz z Jerzym Wernerem (zbieżność nazwiska przypadkowa) i Mieczysławem Dębickim samochód ciężarowy Star 20 bazując na przedwojennych doświadczeniach przy samochodzie PZInż 703. Był szefem zespołu projektującego silnik S42 i ich pochodnych do Stara 20.

Wkrótce po wojnie został też kierownikiem Centralnego Biura Badań i Konstrukcji Zjednoczenia Przemysłu Motoryzacyjnego w Łodzi[1]. Brał udział w projektowaniu silników przemysłowych rodziny S-60, a także wielu silników, które nie weszły do produkcji, w tym silnika wysokoprężnego do samochodu FSO Warszawa z 1956 roku[1]. Od 1958 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, zajmował też stanowiska dziekana i prorektora na Politechnice Łódzkiej[1]. Był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk[1].

Wydał drukiem pracę Silniki spalinowe małej i średniej mocy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Techniczne, wyd pierwsze 1957, drugie 1964 (wyd. 6 popr. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1983)[1].

Ojciec Krystyny Anny Poklewskiej, profesora Uniwersytetu Łódzkiego.

Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim (Luterańskim) w Warszawie (rząd 9 miejsce 12)[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Jan Tarczyński. Sylwetka miesiąca. Prof. inż. Jan Werner (1904-1966). „Młody Technik”. 1/1983. s. 5.
  2. ↑ informacje na stronie Powstańczych Biogramów
  3. ↑ Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: KONSTANTY WERNER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-20].

Bibliografia

  • Jan Tarczyński. Sylwetka miesiąca. Prof. inż. Jan Werner (1904-1966). „Młody Technik”. 1/1983. s. 5. 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.