Józef Bukowski
Herb
Ossoria
Rodzina

Bukowscy herbu Ossoria

Data i miejsce urodzenia

ok. 1690
Buków

Data i miejsce śmierci

1744
Nowotaniec

Ojciec

Michał Bukowski

Matka

Helena Leszczyńska

Żona

Barbara Gumowska

Dzieci

Franciszka Reyowa

Rodzeństwo

Jerzy Bukowski

Krypta grobowa rot. Józefa Bukowskiego w podziemiach kościoła pw. św. Mikołaja w Nowotańcu. 2009

Józef Bukowski h. Ossoria (ur. ok. 1690 w Bukowie[1], zm. 1744 w Nowotańcu) – polski szlachcic, wojskowy urzędnik ziemski: strażnik polny wojsk koronnych, miecznik sanocki w 1713–1720[2], łowczy lwowski w 1727–1729, chorąży sanocki w 1729–1744[3].

Był synem Michała Bukowskiego, i jego pierwszej żony Heleny z Leszczyńskich h. Wieniawa. Miał młodszego brata, pochodzącego z drugiego małżeństwa ojca z Gryzeldą Trembecką z Kossobudzkich h. Pobóg, Jerzego (zm. 1757)[4]. Ożeniony z Barbarą Gumowską, z którą miał jedyną córkę, Franciszkę, wydaną za Mikołaja Reya h. Oksza, kasztelana zawichojskiego.

W 1733 był posłem ziemi sanockiej na sejm konwokacyjny[5]. W trakcie tego sejmu przystąpił do konfederacji generalnej (27 kwietnia 1733)[6]. Pod koniec obrad został wybrany deputatem, który podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego[7]. Został też elektorem króla na sejmie[8]. W 1734 przystąpił do konfederacji dzikowskiej, obejmując godność marszałka sądów kapturowych ziemi sanockiej[9].

W 1717 kupił od Krystyny Zalewskiej ze Stanów miasto Nowotaniec wraz z kluczem dóbr, ofiarując za nie kwotę 52 370 złp. Ufundował murowany kościół parafialny w Nowotańcu (1743–1744), konwent w Starej Wsi (1730–1760) oraz kościół przejściowy dla parafii w Dukli (1742). W 1736 wydzierżawił Hryńcowce i Karolówkę.

Przypisy

  1. ↑ „Potomkowie Jerzego, czwartego syna Mikołaja Czeszyka z Tyrawy (1402), dziedzica Grabownicy, Rytarowic, Bukowego i innych, sędzia ziemski sanocki 1420. Czeszykowie otrzymali nadania ziemi od księcia Władysława Opolczyka, pod warunkiem że przeniosą się na Ruś” {w:] Adam Boniecki. Herbarz polski: Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach. t.2. 1985. str. 243.
  2. ↑ Urzędnicy ↓, s. 315.
  3. ↑ „Józef Bukowski, chorąży sanocki 1720 r., strażnik polny wojskowy, regimentarz partyi ukraińskiej; walcząc w konfederacyi tarnogrodzkiej 1716 r. jako rotmistrz, odznaczył się chlubnie w kilku potyczkach, a gdy pod Tarnowem wojsko konfederackie pobite zostało od wojsk saskich, zebrawszy 80 ludzi, z nimi powstrzymywał jakiś czas oddział nieprzyjacielski i dał czas swoim do odwrotu; wysłany od hetmana Józefa Potockiego przeciwko buntującemu się chłopstwu na Ukrainie, rozgromił je w kilku potyczkach i jednego z ich przywódców, nazwiskiem Tarasa, wziął do niewoli” . [w:] Seweryn hr. Uruski. Rodzina: Herbarz szlachty polskiej.
  4. ↑ Dunin-Bukowski ↓, s. 264.
  5. ↑ Kuryer Polski. 1733, nr 171, s. 345.
  6. ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona […] 27 (słow. […] kwietnia […] 1733, s. 42.
  7. ↑ Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 51.
  8. ↑ Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 22
  9. ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731–1772, Lwów 1928, s. 123.

Bibliografia

  • Wiesław Bondyra: Reprezentacja sejmowa w czasach saskich. Wyd. 2. Lublin: Wyd. UMCS, 2005. ISBN 83-227-2422-5. [s. 108, 109]
  • Adam Boniecki: Herbarz polski. Artur Reiski (oprac.). Wyd. 3. T. 2. Cz. 1: Wiadomości historyczno–genealogiczne o rodach. Warszawa: WAiF, 1986.
  • Bukowski herbu Ossorya. W: Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny: Genealogia żyjących rodów polskich: książęta, kniaziowie, hrabiowie i baronowie. Wyd. 2. Cz. 1. Sandomierz: „Armoryka”, 2017. ISBN 978-83-8064-308-6.
  • Kasper Niesiecki: Herbarz polski: powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych. Jan Nepomucen Bobrowicz (oprac.). Wyd. 4. T. 2. Wrocław: „Oksza”, 1994, s. 179.
  • Urzędnicy województwa ruskiego w XIV XVIII wieku: (ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka): Spisy. Antoni Gąsiorowski (red.); Kazimierz Przyboś (oprac.). Wrocław: Ossolineum, 1987. ISBN 83-04-02512-4.
  • January Poźniak. O Józefie Bukowskim herbu Ossoria.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.