Poziom górny

Najwyższy i jednocześnie najstarszy poziom powstał około 3000 roku p.n.e. Przypomina grobowce znalezione w miejscowości Xemxija na Malcie. Część pomieszczeń umieszczono w naturalnych grotach, które zostały później powiększone przez człowieka. Podłoga górnego poziomu położona była poniżej poziomu ziemi, w zagłębieniu, ale nie miał on sklepienia. Dzięki temu wszystkie pomieszczenia najwyższego poziomu były oświetlone światłem słonecznym.

Środkowy poziom

Gdy górny poziom okazał się niewystarczający, rozpoczęto budowę drugiego, środkowego poziomu. Obecnie sięga on 10 metrów poniżej poziomu ziemi. Odkryto na nim około 7 tysięcy ludzkich szkieletów, szczątki 20 tysięcy zmarłych, a także fragmenty biżuterii i ceramiki. Przedmioty te, według wierzeń, potrzebne były ludziom po śmierci. Na tym poziomie zachowały się najcenniejsze przykłady pomieszczeń imitujących formy architektoniczne – Główna Komnata, Komnata Wyroczni, Najświętsza spośród świętych.

Główna Komnata jest całkowicie wykutym w skale pomieszczeniem na planie koła. Zachowały się w nim liczne portale trylityczne. Część z nich jest ślepa, zaś pozostałe prowadzą do innych komnat. Większość powierzchni ścian pokrywają czerwone malowidła wykonane ochrą.

W Głównej Komnacie znaleziono tzw. śpiącą damę^[1], nazywaną też śpiącą kapłanką, figurkę kobiety z małą głową i otyłym ciałem, leżącą na łóżku z głową opartą na poduszce. Prawdopodobnie używana była w dawnych rytuałach związanych z kultem płodności. Figurka ta, podobnie jak inne, przedstawienia otyłych kobiet znalezione w hypogeum, znajduje się obecnie w Narodowym Muzeum Archeologii w Valletcie. Umieszczono tam również zbiór ceramiki z geometrycznymi ornamentami oraz liczne ozdoby, m.in. naszyjnik wykonany z muszli i korali, znalezione w podziemnej nekropolii.

Śpiąca Dama, Narodowe Muzeum Archeologii, Valletta

Komnata Wyroczni jest pomieszczeniem na planie zbliżonym do prostokąta. Jedno z najmniejszych pomieszczeń hypogeum cechuje się wyjątkowo dobrą akustyką. Niskie dźwięki, odpowiadające głosowi męskiemu, odbijają się echem, natomiast wysokie, o częstotliwościach zbliżonych do głosu kobiecego, nie wywołują takiego efektu. Obecnie przypuszcza się, że w czworobocznej niszy tej komnaty kapłani interpretowali sny. Sklepienie komnaty pokrywają dobrze zachowane malowidła wykonane z ochry w kształcie okrągłych plam.

Zdobiona Komnata została wybudowana, podobnie jak Komnata Główna, na planie koła. Jej ściany, lekko pochylone do wewnątrz, są najdokładniej wygładzone w całym kompleksie. Zdobią je geometryczne malowidła ścienne. Na jednej ze ścian wykuto przedstawienie ludzkiej ręki.

Komnata Najświętsza spośród świętych zawiera najcenniejszą formę imitującą architekturę w całym hypogeum. Jest nią portal trylityczny otoczony dwoma większymi imitacjami trylitów, z których każdy otacza całkowicie mniejszy trylit zamknięty w jego wnętrzu. Na ścianach zachowały się również ślady ochry. Ponieważ czerwień była kolorem symbolizującym krew, śmierć i ofiarę, przypuszczalnie jest to miejsce pochówku i jednocześnie sanktuarium.

Dół Węży jest głębokim na 2 metry zagłębieniem, które mogło służyć jako miejsce przetrzymywania węży przez kapłanów lub schowek na jałmużnę.

Dolny poziom

Ze środkowego poziomu schody prowadzą na poziom dolny. Nie znaleziono na nim szczątków ludzkich, dlatego przypuszcza się, iż pełnił on funkcję magazynu na wodę lub zboże.